ტურეტის სინდრომი

(Gilles de la Tourette G.E.A.B., 1885). სიმპტომთა კომპლექსი, ხასიათდება პოლიმორფული ჰიპერკინეზებით, მიოკლონიისმაგვარი მოძრაობებით, ვოკალიზაციით, ექოლალიით და კოპროლალიით. ტიპურია წიკები. განსაკუთრებით სახის და სხეულის ზედა ნაწილის კუნთების (თვალის კაკლების ბრუნვა, ცხვირის შეჭმუხვნა, თავის წრიული მოძრაობა, ტკაცუნი, წამოხველება, გადაფურთხბე, მხრების აჩეჩვა და ა.შ.) არეში. კოპროლალია და ექოლალია ატარებს ნაძალადევი იმპულსური სიმპტომების ხასიათს. გაშლილი სინდრომის ფორმირება გრძელდება რამდენიმე წელი. ნოზოლოგიური ფორმით გამოყოფა უსაფუძვლოა. ტურეტის სინდრომის ფუნქციური თუ ორგანული ბუნების საკითხი სადისკუსიოა. თანამედროვე მკვლევართა უმრავლესობა ტურეტის სინდრომის მიზეზად მიიჩნევს თავის ტვინის, განსაკუთრებით ზოლიანი სხეულის ორგანულ პათოლოგიას. არსებობს მონაცემები ტურეტის სინდრომის L-დოპას, ნეიროლეფსიური პრეპარატებით მკურნალობის შედეგად აღმოცენების შესახებ (იხ. სიმპტომი ფსიქოზური ლანძღვისა). ტურეტის სინდრომის პათოგენეზში დიდი მნიშვნელობა ენიჭება ნივთიერებათა ცვლის მოშლას (ერთი თეორიის თანახმად – პურინის, მეორის – კატექოლამინისა). ცვლის დარღვევის როლი და კლინიკური სურათის თავისებურებები მას ლეშ-ნიჰანის სინდრომთან აახლოებს. კატექოლამინების ცვლის მოშლის აღმოჩენა გამოიყენებატურეტის სინდრომის ადრეულ დიაგნოსტიკაში (Мельничук И.В., Хохлов А.И., Хайлова И.М., 1980). არსებობს მითითება ტურეტის სინდრომის ის აღმოცენებაში მემკვიდრეობითი ფაქტორის როლის შესახებ, უმრავლეს შემთხვევაში გადაცემის ავტოსომურ-რეცესიულ მექანიზმს ვარაუდობენ (Шашко Г.Г., 1979).