დეპრესია ანაკლიტიური

(Spitz R., 1946). სინდრომი, რომელიც გამოუვლინდებათ ახალშობილ და ძუძუმწოვარ ბავშვებს დედისგან იზოლაციის დროს, ჩვეულებრივ, განშორებიდან სამი თვის შემდეგ 6 თვის ასაკის შემდგომ პერიოდში, როცა ბავშვს უკვე ჩამოყალიბებული აქვს დედის მიმართ „დამოკიდებულება“. პათოგნომურია ნაღვლიანი. სევდიანი გამომეტყველება, აუტისტურობა, აპათია, ფსიქომოტორული შეკავება, სიამოვნების გრძნობის უქონლობა, აწეული გამღიზიანებლობა, ფართოდ გახელილი თვალები, კონტაქტის გაძნელება, რიგი ფსიქოსომატური მაჩვენებლები: ძილ-ღვიძილის რითმის დარღვევა, წოვის უნარის დარღვევა, დისპეფსია, ეპიზოდური სუბფებრილიტეტი. დედასთან კონტაქტის აღდგენის შემთხვევაში აღინიშნება დეპრესიის სიმპტომთა უკუგანვითარება