შეშლილობა მორალური

Prichard J.C., 1835. 1847). ფსიქოპათიის ერთ-ერთი პირველი აღწერა, შეშლილობის მიზეზად ავტორს მიაჩნია ფსიქოზებით დატვირთული მემკვიდრეობითობა. იგი არჩევდა ინტელექტუალურ და მორალურ შეშლილობას. პირველს მიკუთვნებოდა მპნომანია. მანია, ცნობიერების აბნევა და ჭკუასუსტობა. მორალურ შეშლილობაში (პათომანია) შედის აშლილობები აფექტურ და ნებით სფეროებში, მათ შორის ე.წ. ზნეობრივი გრძნობების გაუკუღმართება ანტისოციალური ქცევებისადმი მკვეთრად გამოხატული მიდრეკილებით მოზარდთა ასაკში. შემდგომი გამოკვლევებით დადგინდა კავშირი ისეთი მდგომარეობების აღმოცნებასა, რომელიც ხასიათდება „ამორალური“, ანტისაზოგადოებრივი ქცევით. და პუბერტატულ და ახალგაზრდა ასაკს შორის შემოღებული იქნა ტერმინი „იუვენილური დამნაშავე“ (Marro A., 1863) თანამედროვე შეხედულებით მორალური შეშლილობის ვარიანტი შეესაბამება ჰებოიდურ შიზოფრენიას (Иантелеева Г.Н., Цуцульковская М.Я., Беляев Б.С., 1986) მორალური შეშლილობის კონცეფცია მჭიდროდ იყო დაკავშირებული მემკვიდრეობითი დეგენერაციის კონცეფციასთან