Rus. сеюнекцияL. sejuctio – გამოყოფა, დაშორება (Wernicke C., 1880). ცნება „ძირითადი პროცესუალური დარღვევის“ შესახებ, განპირობებულია დაავადების შედეგად თავის ტვინის ქერქის პროექციული ველების ერთმანეთთან დამაკავშირებელი ასოციაციური გზების დარღვევით. ვერნიკეს მიხედვით, სეიუნქციის შედეგად აღმოცენდება გამოვარდნნის ან გაღიზიანების პირველადი პროცესუალური სიმპტომები. ჰიპოთეზურ ტრანსკორტიკალურ გზებში დაზიანების ლოკალიზაციის მიხედვით არჩევენ: ალოფსიქიკურ, ავტოფსიქიკურ, ფსიქომოტორულ, ფსიქოსენსორულ ფსიქოზებს. შესაბამისად, გამოყოფილია დეზორიენტირების სახეებიც. სეიუნქციის ცნება წინ უსწრებდა გახლეჩილობის ცნებას
Source: ფსიქიატრიული ენციკლოპედია / შემდგ.: აკაკი გამყრელიძე, ნანა ნიკოლაიშვილი. - თბ. : მერანი-3, 1999 (მერანი-3). - 468გვ. ; 28სმ.. - ბიბლიოგრ.: გვ. 465-467. - ISBN 99928-34-40-4.