გოგლა ლეონიძე

დაბადების ადგილი: სოფელი პატარძეული, ახლანდელი საგარეჯოს რაიონი.

1907 წელს გ. ლეონიძე თბილისის სასულიერო სასწავლებელში მიაბარეს. ამ პერიოდში მან თანამოაზრეებთან ერთად ლიტერატურული წრე ჩამოაყალიბა. 1913 წელს მან სწავლა განაგრძო თბილისის სასულიერო სემინარიაში, რომელიც 1918 წელს დაასრულა. 1911 წლიდან უკვე პრესაში გამოჩნდა მისი პირველი ლექსები და წერილები. იგი რედაქტორობდა ხელნაწერ ჟურნალებს "გვირგვინი" და "ფანდური", რომლებიც სემინარიაში გამოდიოდა. 1916 წელს გიორგი ლეონიძემ დააარსა ლიტერატურული ალმანახი "საფირონი". პირველი ლექსი ''მცხეთა" ყრმობის ჟამს გამოაქვეყნა (1911, გაზეთი "სინათლე"). ერთი წლის შემდეგ ლექსი უძღვნა ვაჟა-ფშაველას, რომელიც საპასუხო ლექსით (1912, დაიბეჭდა გაზეთ "განათლებაში") გამოეხმაურა პოეტს. 1912 წლიდან ლეონიძის ლექსები სისტემატურად იბეჭდებოდა ჟურნალ-გაზეთებში, თუმცა პოეტი თავისი შეგნებული სამწერლო მოღვაწეობის დასაწყისად 1915 წელს ასახელებდა. ამ წელს დასტამბულ ლეონიძის ლექსებში, წერილში "ოსკარ უალდი" (ჟურნალი "თეატრი და ცხოვრება", № 51) და სხვა აშკარად გამოჩნდა პოეტის მოდერნისტული განწყობილებანი. 1922-1923 წლებში იგი "ცისფერყანწელთა" ყოველკვირეულ სალიტერატურო გაზეთ "ბახტრიონს" რედაქტორობდა. ლეონიძე მაინც შორს იყო ორთოდოქსული სიმბოლიზმისაგან. შემდგომ პოეტის ღრმა პატრიოტულმა განწყობილებამ და ქართველ კლასიკოსთა ძლიერმა ზეგავლენამ საბოლოოდ ჩამოაშორა ესთეტიზმს. ლეონიძე თვითმყოფი და ღრმად ეროვნული პოეტია, რომლის ადრინდელი ლირიკულმა შედევრებმა (''ნინოწმინდის ღამე", ''სიმღერა პირველი თოვლისა", 1926; "მყვირალობა", "ყივჩაღის პაემანი", "ყივჩაღის ღამე", 1928; "ოლე", 1931 და სხვა) იმთავითვე განსაზღვრა პოეტის როლი XX საუკუნის ქართულ პოეზიაში. გიორგი ლეონიძის მოთხრობების წიგნმა "ნატვრის ხემ" (1962, იმავე სახელწოდების ფილმი - 1976, რეჟისორი თენგიზ აბულაძე) სრულიად ახალ მხატვრულ სამყაროს აზიარა მკითხველი.

გ. ლეონიძე ნაყოფიერად იღვწოდა ლიტერატურათმცოდნეობაშიც. იყო ქართული ლიტერატურის, განსაკუთრებით ძველი ქართული მწერლობის, ქართულ-რუსული, ქართულ-უკრაინული ლიტერატურის ურთიერთობათა მკვლევარი, ძველი ხელნაწერების დაუცხრომელი მაძიებელი და გამომცემელი; საქართველოს სსრ მე-3, მე-4 და მე-5 მოწვევის უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი; 30-იან წლებში მისი ინიციატივით დაარსდა მთაწმინდის მწერალთა მუზეუმი, რომელიც მოგვიანებით საქართველოს სსრ სახელმწიფო ლიტერატურული მუზეუმად გადაკეთდა (ამჟამად გ. ლეონიძის სახელობისა), იგი წლების მანძილზე ამ მუზეუმის დირექტორად მუშაობდა.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 6.-თბ., 1983.-, გვ.193

• საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი (1944-1966)
• საქართველოს მწერალთა კავშირი, თავმჯდომარე (1951-1953)

• 1959 - საქართველოს სახალხო პოეტი
• 1950 - სსრკ სახელმწიფო პრემია
• წითელი დროშის ორდენი
• ლენინის ორდენი (2 ორდენი)

• სულხან-საბა ორბელიანი (ავტორი). - თბილისი, ქრისტ. თეოლოგიისა და კულტ. ცენტრის გამ-ბა, 2004. - 180 გვ.. - ISBN: 99928-0-814-4
• ტელეპუბლიცისტიკის პოეტიკა (ავტორი). - თბილისი, სამშობლო, 2002. - 159 გვ.
• ნატვრის ხე : მოთხრობები (ავტორი). - თბილისი, მერანი, 1990. - 287 გვ.
• ნინოწმინდის ღამე : ლექსები (ავტორი). - თბილისი, მერანი, 1989. - 287 გვ.
• გამოკვლევები და წერილები (ავტორი). - თბილისი, საბჭ. მწერალი, 1958. - 435 გვ.
• სამგორი : გმირული ეპოპეა მიძღვნილი თბილისის 1500 წლისთავისადმი (ავტორი). - თბილისი, საბლიტგამი, 1957. - 134 გვ.
• ძიებანი ქართული ლიტერატურის ისტორიიდან: XVII-XVIII ს. (ავტორი). - თბილისი, საბჭოთა მწერალი, 1949. - 326 გვ.
• ლექსები და პოემები (ავტორი). - თბილისი, სახელგამი, 1947. - 527 გვ.