ილია მახარაძე

დაბადების ადგილი: ოზურგეთის რაიონი, სოფელი ნატანები.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტი 1938 წელს.

1945-1948 წლებში მუშაობდა საქართველოს ჩაის საბჭოთა მეურნეობის ტრესტში კადრების განყოფილების უფროსად. 1949 წლის 1 ოქტომბრიდან სწავლობდა საქართველოს განათლების სამინისტროს პედაგოგიკურ მეცნიერებათა ინსტიტუტის ასპირანტურაში ისტორიის მეთოდიკის სპეციალობით. 1953 წელს დაიცვა დისერტაცია და მიიღო პედაგოგიურ მეცნიერებათა კანდიდატის სამეცნიერო ხარისხი. ავტორია 200-ზე მეტი სამეცნიერო შრომისა, მათ შორის 17 მონოგრაფიისა და სამი სასკოლო სახელმძღვანელოსი. მან აღზარდა მეცნიერ-პედაგოგთა კადრები, ისტორიის სწავლების მეთოდისტები. იყო საქართველოს ისტორიის სექტორის გამგე; მუშაობდა იაკობ გოგებაშვილის სახელობის სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტში; პედაგოგიურ მეცნიერებათა ინსტიტუეტის კაბინეტს, სადაც ის მრავალი წლის განმავლობაში მუშაობდა ისტორიისა და გეოგრაფიის სექტორის გამგედ, მიენიჭა მისი სახელი. პროფესორი (1992).

წყარო: ომგადახდილი მეცნიერები : საგამომცემლო ცნობები. კრებული / შემდგ.: გრიგოლ ბრეგაძე. - თბ., 2000. გვ. 77-78

• საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის საისტორიო საზოგადოება , პრეზიდიუმის წევრი

• მედალი "მამაცობისთვის"
• შრომის ვეტერანი
• მედალი "გერმანიაზე გამარჯვებისთვის"
• სამამულო ომის II ხარისხის ორდენი
• იაკობ გოგებაშვილის სახელობის მედალი
• სამამულო ომის I ხარისხის ორდენი
• საქართველოს დამსახურებული მასწავლებელი

• ილია ჭავჭავაძე და საქართველოს ისტორია : მასალები ი. ჭავჭავაძის დაბადების 150 წლისთავისათვის (ავტორი). - თბილისი, სკოლა და ცხოვრება., 1987