მამუკა ბარათაშვილი

მამუკა ავთანდილის ძე ბარათაშვილი იყო XVIII საუკუნის I ნახევრის ქართველი პოეტი.

1724 წელს რუსეთში გახიზნულ, ვახტანგ VI–ს  გაჰყვა ამალაში, ერთხანს ასტრახანში იყო. 1728 წელს მონაწილეობდა რუსეთის მთავრობის მიერ შაჰ-თამაზთან წარგზავნილ დიპლომატიურ მისიაში. 1730-იან წლებში იყო მოსკოვში, სადაც 1731 წელს დაწერა პოეტიკური ტრაქტატი "ლექსის სწავლის წიგნი"("ჭაშნიკი"). 1732 წელს ვახტანგ VI-ის ბრძანებით გალექსა საგმირო-სათავგადასავლო თხზულების "რუსუდანიანის"(XVII) II თავი, რომელსაც ეწოდა "ჯიმშედიანი".  განავითარა ძველი ქართული საკარო პოეზიის ტრადიციები. 1734 წელს დაწერა 63-სტროფიანი ოდა "ქება მეფისა ბაქარისა". მას ეკუთვნის ვახტანგ VI-ისადმი მიძღვნილი სახოტბო ლექსი "იამბიკო". 1736 წელს ქართველ თავადაზნაურობას დავალებით ბარათაშვილი პეტერბურგში ეახლა რუსეთის იმპერეტორს ანა ივანეს ასულს და სთხოვა ვახტანგ VI სამშობლოში დაებრუნებინა. ვახტანგ VI-ის გარდაცვალების(1737) შემდეგ რუსეთის ქვეშევრდომი გახდა. მ. ბარათაშვილი ქართული ემიგრანტული მწერლობის თვალსაჩინო წარმომადგენელია. მისი შემოქმედება განმსჭვალულია ღრმა სევდით, რაც სამშობლოს უნუგეშო მდგომარეობითა და პოეტის ტრაგიკული ცხოვრებითაა გამოწვეული. აქვს სატრფიალო-სამიჯნურო ლექსებიც.

 წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.I.–თბ., 1997.–გვ.352; ქართველი პოეტები : ენციკლოპედია / შეადგინა ალექსანდრე ელერდაშვილმა.- თბ.,2021.- გვ.46-47

• თხზულებათა სრული კრებული : ლექსები და პოემა( რუსთაველის სახ. ქართული ლიტერატურის ისტორიის ინ-ტი) (ავტორი). - თბილისი, მეცნიერება, 1969. - 170გვ.