დავით მიტროპოლიტი

დაამთავრა სამეგრელოს სასულიერო სასწავლებელი; თბილისის სასულიერო სემინარია; ყაზანის სასულიერო აკადემია 1899 წელს.

1899 წელს დაინიშნა "კავკასიაში მართმადიდებლური ქრისტიანობის აღმდგენელი საზოგადოების" სკოლების ინსპექტორად; 1900-1902წწ. იყო თელავისა და სამეგრელოს სასულიერო სასწავლებლების ზედამხედველი; 1903 წლიდან მოღვაწეობდა რუსეთში, იყო ვიტებსკისა და დონის სასულიერო სემინარიების რექტორი; 1907 წელს საქართველოში დაბრუნდა და ხელდასმულ იქნა ალავერდის ეპისკოპოსად; აქტიურად იბრძოდა საქართველოს ეკლესიის ავტოკეფალიის აღდგენისათვის, ამის გამო 1912 წელს გადააყენეს; თავდაპირველად დანიშნეს პიატიგორსკის, 1914 წლიდან კი ვინიცის ეპისკოპოსად; 1917 წელს ავტოკეფალიის აღდგენის შემდეგ საქართველოში დაბრუნდა; 1917 წლის 17 სექტემბრის საქართველოს ეკლესიის პირველმა საეკლესიო კრებამ იგი ურბნისის ეპისკოპოსად დაადგინა; 1921-1935წწ. იყო ჭყონდიდის, ბათუმ–შემოქმედის, ქუთაის–გაენათის მმართველი; 1926 წელს აიყვანეს მიტროპოლიტის ხარისხში; მისი შრომებიდან აღსანიშნავია: "К вопросу об автокефалии Иверской церкви" (1912).

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.2. – თბ., 2012. – გვ.290; ქართველ მოღვაწეთა ლექსიკონი, 1801-1952: ტ. I ა-დ / იოსებ იმედაშვილი.-თბ.,2018.-გვ.835  

• საკათალიკოსო საბჭო, წევრი

• სიტყვანი (ავტორი). - თბილისი, ხელოვნება, 1991. - 52გვ.
• სიტყვანი დავით ეპისკოპოსისა (ავტორი) // ნაწ. 2. - თბილისი, ს.მ. ლოსაბერიძის სტ., 1913. - 116გვ.
• სიტყვანი დავით ეპისკოპოსისა (ავტორი) // ნაწ. 1. - თბილისი, ს.მ. ლოსაბერიძის სტ., 1912. - 69გვ.
• მშობლებო! თქვენს შვილებს თქვენვე მიხედეთ (ავტორი). - თბილისი, ს. ლოსაბერიძის სტ., 1910. - 8გვ.