ვლადიმერ ალექსი-მესხიშვილი

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა საქართველოს ინდუსტრიული ინსტიტუტი 1939 წელს. მონაწილეობდა მეორე მსოფლიო ომში (1941–1944). მუშაობდა "საქსახმშენპროექტში" (1958–1960), "საქსოფლმშენსახპროექტში" (1960–1963). 1963–1968 წლებში იყო თბილისის მთავარი არქიტექტორი. 1968 წლიდან გარდაცვალებამდე ხელმძღვანელობდა არქიტექტურულ სახელოსნოს. 1955 წლიდან ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას. ძირითადი ნამუშევრებია: სანატორიუმი "იმერეთი" (ქ. წყალტუბო, არქიტექტორ ლ. ჯანელიძესთან ერთად, 1948-1957), სააგარაკო სახლები წყნეთში(1956-1962), სპორტის სასახლე თბილისში (არქიტექტორ ი. კასრაძესთან და ინჟინერ დ. ქაჯაიასთან ერთად, 1961), რესტორანი "იორი" თბილისის ზღვა, 1962), დასასვენებელი სახლი(ბიჭვინთა, 962), საქართველოს სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტი(არქიტექტორ გ. გაბაშვილთან ერთად),  მეტროპოლიტენის ქვედა სადგური "ლენინის მოედანი" (ახლანდელი "თავისუფლების ")(ორივე თბილისში– 1967) თბილისის ჭადრაკისა და ალპური კლუბის შენობა(არქიტექტორი გ. ღუდუშაურთან ერთად), ცენტრალური ტელეგრაფის შენობა(თ. მიქაშავიძესთან ერთად, 1978), გამარჯვების მემორიალი ვაკის პარკში (1960–1970) და სხვ. მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები. შალვა ალექსი–მესხიშვილის შვილი.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.I.–თბ., 1997.–გვ.104

• 1988 - სსრკ სახელმწიფო პრემია, გამარჯვების მემორიალი ვაკის პარკში (ავტორთა ჯგუფთან ერთად)
• 1983 - საქართველოს სახელმწიფო პრემია, ცენტრალური ტელეგრაფის შენობა
• 1974 - საქართველოს კომკავშირის პრემია
• 1969 - შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო პრემია, მეტროპოლიტენის ქვედა სადგური "ლენინის მოედანი"(ახლანდელი "თავისუფლების მოედანი")
• 1961 - საქართველოს ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე
• საპატიო ნიშნის ორდენი