ვასილ თამარაშვილი

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა თბილისის მუსიკალური სასწავლებელი 1911 წელს (სამხედრო კაპელმაისტერის სპეციალობით).

სწავლის პერიოდში დააარსა 15 მუსიკოსის შემადგენლობით ორკესტრი, რომელიც თანამშრომლობდა თბილისის სხვადასხვა თეატრთან; ამ ორკესტრისათვის დაამუშავა სიმღერები, მათ შორის: "მარსელიეზა", "ვარშავიანკა", ქართული ხალხური სიმღერები; 1913 წლიდან ჩამოაყალიბა ქართული ხალხური საკრავებისაგან შედგენილი ორკესტრის სქემა; ამ პერიოდიდან მუშაობდა ძველი ხალხური საკრავების აღდგენა–რეკონსტრუირებაზე; 1914 წლიდან მუშაობდა თბილისის ქართული ფილარმონიული საზოგადოების მუსიკალურ სკოლაში; 1914 წელს დაამზადა პირველი რეკონსტრუირებული ჩონგური, შემდეგ ჩანგი, ფანდური, გუდასტვირი; 1937 წელს მის მიერ რეკონსტრუირებული 11 სხვადასხვა სახეობის საკრავი დამზადდა საქართველოს ხალხური შემოქმედების კაბინეტში და გადაეცა ხალხური შემოქმედების საკავშირო სახლს, ამჟამად დაცულია პეტერბურგის მუსიკალური ინსტრუმენტების მუზეუმში; საკრავები შესულია "სსრკ ხალხთა მუსიკალური ინსტრუმენტების ატლასში" (1963, 1975 მოსკოვი); მუსიკალურ სასწავლებელში სწავლის პარალელურად მუშაობდა ნოტის ამწყობ სტამბაში ნოტის გადამწერად; მას გაუჩნდა ნოტის საბეჭდი მანქანის შექმნის იდეა; 1914–1915წწ. შექმნა ნოტის საბეჭდი მანქანის სქემა, 1921 წელს დაამზადა პირველი ნიმუში; 1936 წელს გადაწყდა ნოტის საბეჭდი მანქანის სერიული გამოცემა და დაიწყო მუშაობა ლენინგრადის ოლქის ქ. ლიგოვოს ქარხანაში (ნოტის საბეჭდი მანქანის გამოცემას ხელი შეუშალა ომმა); ნოტის საბეჭდი მანქანა, სანოტო ნიშნებთან ერთად, ბეჭდავდა ლიტერატურულ ტექსტს 5 ენაზე; თამარაშვილის გამოგონება იყო მსოფლიოში სანოტო გამოცემების მექანიზაციის ერთ–ერთი პირველი მცდელობა (მასალები ინახება საქართველოს სახელმწიფო არქივში); მას ეკუთვნის აგრეთვე მეთოდური სახელმძღვანელო მუსიკალურ საკრავთა შესასწავლად; მისი სახელი ეწოდა თბილისის ერთ–ერთ ქუჩას(ნაძალადევის რაიონი); ქართველი მეცნიერისა და საზოგადო მოღვაწის, რომის კათოლიკური ეკლესიის აბატის, თეოლოგიის დოქტორის, პროფესორ მიხეილ თამარაშვილის (1858–1911) ძმისშვილი.

წყარო: ქართული მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი. – თბ., 2015. – გვ. 192