თამარ ჭავჭავაძე

დაბადების ადგილი: ქ. ყვარელი.

სწავლობდა ხარკოვის უნივერსიტეტის ისტორიულ-ფილოლოგიურ ფაკულტეტზე 1917-1919წწ.; პარალელურად პ. ლებედინსკის თეატრ-სტუდიაში; 1919-1921წწ. თბილისში, ჯერ ნ. მიხაილოვსკის, შემდეგ კი - ნ. ხოდოტოვის დრამატულ სტუდიებში. 

1919 წლიდან იყო რუსთაველის თეატრის მსახიობი; 1933 წლიდან მარჯანიშვილის თეატრის; 1928-1942წწ. და 1964-1968წწ. მოღვაწეობდა სოხუმის თეატრში; მისი ადრეული როლებიდან აღსანიშნავია ლაურენსიას სახე მარჯანიშვილის მიერ 1922 წელს დადგმულ ლოპე დე ვეგას "ცხვრის წყაროში", რომელმაც ქართულ სცენაზე განაახლა ტრაგედია; გმირული პათოსით, ლირიზმით, უშუალობით, მგზნებარე ტემპერამენტით გამოირჩევა მისი როლები: სალომე(უაილდის "სალომე"), ლამარა("ლამარა", ვაჟა-ფშაველას ნაწარმოებთა მიხედვით), ბეატრიჩე(შელის "ბეატრიჩე ჩენჩი"), ემილია(შექსპირის "ოტელო"), ლედი მილფორდი(შილერის "ვერაგობა და სიყვარული"), მარგარიტა(დიუმა-შვილის "მარგარიტა გოტიე"), ზეინაბი(სუმბათაშვილ-იუჟინის "ღალატი"), ქეთევანი(ყაზბეგის "ქეთევან დედოფალი"), იოკასტე(სოფოკლეს "ოიდიპოს მეფე"), სანათა("ბახტრიონი", ვაჟა-ფშაველას მიხედვით) და სხვა;. მსახიობის რეპერტუარში მნიშვნელოვანი ადგილი ეჭირა კომედიურ როლებს: დიანა(ლოპე დე ვეგას "სხვისთვის სულელი, თავისთვის ჭკვიანი"), მადამ სან-ჟენი(გ. სარდუსა და მოროს "მადამ სან-ჟენი"), დარეჯანი(მოსაშვილის "მისი ვარსკვლავი") და სხვა; ჭავჭავაძემ შექმნა თანმამედროვე ქალთა რეალისტური სახეებიც: ტატიანა(ლავრენიოვის "რღვევა"), ბაილი(ჩიანელის "ბაილი"), პელაგია ნილოვნა(მოსაშვილის "სადგურის უფროსი") და სხვა; იგი ასევე იყო მხატვრული კითხვის ოსტატი; 1926 წლიდან იღებდნენ კინოშიც, ფილმები: "დინა ძაძუ"(1926, თავადის ქალი), "ქეთო და კოტე"(1948, ხანუმა) და სხვა; თეატრისა და კინოს მსახიობი, თანამედროვე ქართული სასცენო ხელოვნების ერთ-ერთი ფუძემდებელი, კოტე მარჯანიშვილის მოწაფე და მიმდევარი.

წყარო: მამულიშვილთა სავანე. - თბ., 1994. - გვ.409

• 1943 - საქართველოს სახალხო არტისტი
• საპატიო ნიშნის ორდენი
• ლენინის ორდენი
• შრომის წითელი დროშის ორდენი