პეტრე ლარაძე

იყო პოპულარული პოეტი და ქართლ-კახეთის სამეფო ოჯახთან დაახლოებული პირი. მისი წინაპარი XVII საუკუნეში სამეგრელოდან გადმოსულა ქვემო ქართლში და იქ დამკვიდრებულა. განაგებდა თბილისის სამეფო წიგნსაცავს; მონაწილეობდა პოლიტიკურ დაჯგუფებაში; 1803-1810წწ. თეიმურაზ ბატონიშვილთან ერთად სპარსეთს იყო გადახვეწილი; 1810 წლიდან პეტერბურგში ცხოვრობდა; 20-იან წლებში საქართველოში დაბრუნდა. მას ეკუთვნის ლირიკული ლექსების კრებული ''მრავალფერყვავილოვანი'', პოემები ''საქართველოს ძველი დროის თავგადასავალი'', ''დილარიანი'', ''სახე-მგოსანი'' და სხვა. ლარაძის პოეზიაში აისახა ყველა ის საკითხი, რომელიც აღელვებდა XVIII- XIX  სს. მიჯნის ქართულ მწერლობას. ცნობილია, აგრეთვე, პეტრე ლარაძის მთარგმნელობითი, ლექსიკოგრაფიული და კალიგრაფიული ნამუშევრები.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 6.-თბ., 1983.-გვ.129; ქართველი პოეტები : ენციკლოპედია / შეადგინა ალექსანდრე ელერდაშვილმა.- თბ.,2021.- გვ. 198; საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.5. -თბ.,2023. -გვ.287

• დილარიანი : თხზულება პეტრე ლარაძისა (ავტორი). - თბილისი, გამოცემა მართა ივანე ლარაძის ასულისა კნ. შალიკაშვილისა, 1903. - 794გვ.
• საქართველოის ძველი დროის თავ-გადასავალი : ლექსად დაწერილი (ძველი ხელთ-ნაწერი) (ავტორი). - Кутаисъ, გამოცემული დეკ. დ. ღამბაშიძის მიერ, 1897. - IV, 237გვ.