ნინო ვარაზაშვილი

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტი 1947 წელს.

1947-1950 წლებში მუშაობდა "საქსოფელელექტროპროექტში", 1951 წლიდან წყალთა მეურნეობის და საინჟინრო ეკოლოგიის სამეცნიერო კვლევით ინსტიტუტში სხვადასხვა თანამდებობაზე: 1957-1971 წლებში სექტორის გამგედ, 1972 წლიდან სამთო წყალსაცავების და ზღვის ლაბორატორიის ხელმძღვანელად. 1970-1993 და 1978-1993 წლებში კითხულობდა ლექციებს სასოფლო-სამეურნეო ინსტიტუტსა და საქართველოს პოლიტექნიკურ ინსტიტუტში. მონაწილეობდა სხვადასხვა სამეცნიერო კომისიის მუშაობაში. 1978-1992 წლებში იყო ზღვისა და წყალსაცავების წყლის რესურსების ათვისებისა და ეკოლოგიური უსაფრთხოების უზრუნველყოფის საერთაშორისო პროგრამების ერთ-ერთი განაკვეთის კოორდინატორი. ნინო ვარაზაშვილი იყო სამთო რეგიონებში  ბუნებრივი სპეციფიკის გათვალისწინებით, წყლის რესურსების გამოყენების და დაცვის საკითხების კომპლექსური მეცნიერული კვლევის ერთ-ერთი ფუძემდებელი. არის მრავალი სამეცნიერო შრომის, მათ შორის 2 მონოგრაფიის ავტორი. მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები. ტექნიკურ მეცნიერებათა დოქტორი (1972), პროფესორი (1982), ჰიდროტექნიკოსი. 

  წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.III.–თბ., 2014.-გვ.165

• საქართველოს ეკოლოგიურ მეცნიერებათა აკადემია , წევრი (1977-)
• ფაზისის აკადემია, წევრი (2000-)

• 2003 - ღირსების ორდენი
• 1990 - საქართველოს მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე