გიორგი არაგვის ერისთავი

ერისთავი 1688–1696 და 1703–1723 წლებში, ოთარ არაგვის ერისთავის ძე. 1688 წელს იგი ერეკლე I -ს მიემხრო გიორგი XI-ის წინააღმდეგ ბრძოლაში. ამის გამო გიორგი მეფის ლაშქარი არაგვის საერისთავოში შეიჭრა, აიღო და გადაწვა დუშეთი და მისი შემოგარენი, მაგრამ თვითონაც დიდი ზიანი ნახა და იძულებული გახდა საერისთავო დაეტოვებინა. 1691 წელს არაგვის ერისთავმა გიორგი XI-ს დაუჭირა მხარი და ახლა ერეკლე I-მა დაარბია არაგვის საერისთავო. 1695 წელს ერეკლე I-მა ირანელთა დამხმარე ჯარით დაამარცხა გიორგი XI და გიორგი არაგვის ერისთავი. ეს უკანასკნელი ჯერ იმერეთში, შემდეგ დასავალეთში გადავიდა, სადაც მისმა ვასალებმა შეიპყრეს და ერეკლე I-ს მიჰგვარეს. ერეკლე I-მა გიორგი არაგვის ერისთავი ირანში გაგზავნა (1695), მან იქ 1703 წლამდე დაჰყო. ირანში მყოფი გიორგი XI-ის შუამდგომლობით გიორგი არაგვის ერისთავი საქართველოში დააბრუნეს და კვლავ არაგვის ერისთავად დანიშნეს. ერთხანს იგი ვახტანგ VI-ის ერთგული იყო, მაგრამ ვახტანგი რომ გაძლიერდა, გადაუდგა და დათუნა ქსნის ერისთავთან ერთად შაჰს ვახტანგის გადაყენება და იასეს მეფედ დანიშვნა სთხოვა. შემდეგ შეურიგდა ვახტანგს, მაგრამ 1723 წელს, როდესაც კახეთის ხანმა კონსტანტინე II-მ თბილისი აიღო და დაარბია, კვლავ განუდგა მას და კონსტანტინეს მიემხრო, რის გამოც ბაქარმა გიორგი არაგვის ერისთავი (თავისივე სიმამრი) შეიპყრო და სიკვდილით დასაჯა.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 3, თბ., 1978, გვ. 162