ვალერიან მეტრეველი

დაიბადების ადგილი: სოფელ უწერა, ონის რაიონი.

დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის ენერგეტიკის ფაკულტეტი 1941 წელს.

სწავლის პარალელურად მუშაობდა თბილისის ელექტროგანათებათა ტრესტში; 1956 წლიდან ხელმძღვანელობდა საქართველოს სოფლის მეურნეობის სამინისტროს ელექტრიფიკაციის მთავარ სამმართველოს; მისი უშუალო მონაწილეობით შემუშავდა საქართველოს სოფლის მეურნეობის სამინისტროს ელექტრიფიკაციის განვითარების გენერალური გეგმა; 1961-1974 წლებში საქართველოს სოფლის მეურნეობის მექანიზაციისა და ელექტრიფიკაციის სამეცნიერო – კვლევითი ინსტიტუტის დირექტორია, მისი ხელმძღვანელობით და ძალისხმებით ინსტიტუტი წამყვან სამეცნიერო – კვლევით ცენტრად გადაიქცა, ინსტიტუტთან შეიქმნა თელეთის მეცხოველეობის ექსპერიმენტული მეურნეობა; 1974-1983 წწ. საქართველოს სასოფლო – სამეურნეო ინსტიტუტის რექტორი; 1956 წლიდან ეწეოდა პედაგოგიურ საქმიანობას საქართველოს სასოფლო – სამეურნეო ინსტიტუტში, 1979-1989 წლებში ხელმძღვანელობდა ელექტროტექნიკისა და ელექტროამძრავის კათედრას, იყო ელექტრიფიკაციისა და ავტომატიზაციის ფაკულტეტის შექმნის ინიციატორი. 1983-1990 წწ. სრულიად საკავშირო სოფლის მეურნეობის მეცნიერებათა აკადემიის ამიერკავკასიის რეგიონული განყოფილების თავმჯდომარე და მეცნიერული უზრუნველყოფის დარგში საქართველოს სასოფლო – სამეურნეო წარმოების სახელმწიფო კომიტეტის თავმჯდომარის მოადგილეა; ამ პერიოდში მან მოამზადა ნიადაგი საქართველოს სოფლის მეურნეობის მეცნიერებათა აკადემიის აღსადგენად, ხოლო 1990 წელს, აკადემიის აღდგენის შემდეგ, იგი აირჩიეს ამ აკადემიის პრეზიდენტად; მისი ინიციატივით შეიქმნა სამეცნიერო უზრუნველყოფის ცენტრები რეგიონებში, მდგრადი განვითარების კონცეფციიდან გამომდინარე, ჩამოყალიბდა შესაბამისი სამეცნიერო დანაყოფები, მათ შორის, აგრარული რადიოლოგიისა და ეკოლოგიის ინსტიტუტი; მისი უშუალო ხელმძღვანელობით მომზადდა და განხორციელდა "საქართველოს სოფლის ელექტრიფიკაციის გენერალური სქემა"; იგი 200-ზე მეტი სამეცნიერო შრომის ავტორია, მათ შორისაა რამდენიმე მონოგრაფია და 4 სახელმძღვანელო; მის სახელზეა გაცემული 12 ქვეყნის 30-ზე მეტი საავტორო მოწმობა და პატენტი, რომელთა უმეტესობა გამოიყენება სასოფლო – სამეურნეო წარმოების პრაქტიკაში; საქართველოს ენციკლოპედიის, საქართველოსა და საზღვარგარეთის მრავალი სამეცნიერო ჟურნალის სარედაქციო კოლეგიის წევრი, 25 წლის განმავლობაში ხელმძღვანელობდა სადისერტაციო საბჭოებს; მიღებული აქვს მრავალი ჯილდო. ტექნიკურ-მეცნიერებათა დოქტორი (1964), პროფესორი.

წყარო: თბილისი: ენციკლოპედია.- თბ., 2002. - გვ.666; საქართველოს სოფლის მეურნეობის მეცნიერებათა აკადემია: gaas.dsl.ge; წიგნი ღირსებისა: ტ. 1/ შემდგ.: თამაზ ყიფიანი (რედ.), თენგიზ გაჩეჩილაძე, გურამ სიმონიშვილი.- თბ., 2000. - გვ.376

• რუსეთის სოფლის მეურნეობის მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი (1993-)
• საკავშირო ენერგეტიკოსი (1978-)
• საქართველოს აგრარული პოლიტიკის ეროვნული საბჭო, თავმჯდომარის მოადგილე
• საქართველოს ეროვნულ ენერგეტიკოსთა აკადემია, წევრი
• საქართველოს პარლამენტის აგრალური საკითხების საკონსულტაციო საბჭო, წევრი
• საქართველოს საინჟინრო აკადემია, წევრი (1993-)
• საქართველოს სოფლის მეურნეობის მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი
• საქართველოს სოფლის მეურნეობის მეცნიერებათა აკადემია, პრეზიდენტი (1990-2004)
• საქართველოს უმაღლესი საბჭო, დეპუტატი
• სოფლის მეურნეობისა და სურსათის სამინისტროს კოლეგია, წევრი
• უნგრეთის სასოფლო-სამეურნეო უნივერსიტეტის საპატიო დოქტორი (1986-)

• 1996 - ღირსების ორდენი
  საქართველოს აგროსამრეწველო კომპლექსის განვითარების საქმეში შეტანილი მნიშვნელოვანი წვლილისათვის, ნაყოფიერი სამეცნიერო, პედაგოგიურიდა საზოგადოებრივი მოღვაწეობისათვის
• 1969 - საქართველოს მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე

• ელექტროამძრავი და ელექტროენერგიის გამოყენება სოფლის მეურნეობაში (ავტორი). - თბილისი, განათლება, 1968. - 378გვ.
• ელექტროენერგიის გამოყენება სოფლის მეურნეობაში (ავტორი). - თბილისი, საბჭოთა საქართველო, 1960. - 276გვ.
• საკოლმეურნეო წარმოების ელექტროფიკაცია (ავტორი). - თბილისი, სახელგამი, 1955. - 242გვ.
• ელექტროდანადგარების მონტაჟი და ექსპლოატაცია (ავტორი). - თბილისი, ტექნიკა და შრომა, 1950. - 155გვ.
• ელექტროტექნიკის ისტორიიდან (ავტორი). - თბილისი, ტექნიკა და შრომა, 1949. - 71გვ.