მიხეილ ლორთქიფანიძე

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა ამიერკავკასიის ინდუსტრიული ინსტიტუტის სამშენებლო ფაკულტეტის არქიტექტურის განყოფილება 1936 წელს.

1937 წლიდან ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას. 1949-1962წწ. - საქართველოს არქიტექტორთა კავშირის გამგეობის პასუხისმგებელი მდივანი; 1970-1975წწ. - თავმჯდომარის მოადგილე; არქიტექტორთა საკავშირო და საერთაშორისო ყრილობების დელეგატი; ჟურნალ "არქიტექტურა და მშენებლობა" კორესპონდენტი; რამდენიმე მოწვევის თბილისის საქალაქო საბჭოს დეპუტატი; არქიტექტურული საბჭოების წევრი. ავტორია პროექტებისა, რომელთაგან ბევრი განხორციელებულია: სასოფლო საბჭო ხევსურეთში (1938), სკოლამდელი დაწესებულებები, სკოლები და ტექნიკუმები (თბილისის, გორი, ონი, დიდი ჯიხაიში - 1930-1950), ღვინის ქარხნები (მანავი, შრომა - 1940-1941), ექსპერიმენტული საცხოვრებელი მიკრორაიონის დაგეგმარება თბილისში ბახტრიონისა და იყალოთოს ქუჩებს შორის (1968-1970), საქართველოს მსუბუქი მრეწველობის სამინისტროს ადმინისტრაციულ და სამეცნიერო-კვლევით შენობათა კომლექსი (1968-1969), თბილისში მუშათა კულტურის სახლი "ისანი" (1970), ექსპერიმენტული საცხოვრებეილ სახლები ბათუმში (1974-1975) და სხვ. მისი რედაქტორობით დაიბეჭდა ცალკეული შრომები და ითარგმნა წიგნები. პროფესორი (1975).

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 6.-თბ., 1983.-გვ.295; გამოჩენილი ინჟინრები და მეცნიერები: კრებული/შემდგ.: მიტროპოლიტი ანანია ჯაფარიძე [და სხვ.]. -თბ., 2012. -გვ.101-102; საქართველოს მეცნიერებათა ეროვნული აკადემია: ქართული ენციკლოპედიის ი. აბაშიძის სახელობის მთავარი სამეცნიერო რედაქცია: georgianencyclopedia.ge; საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.5. -თბ.,2023. -გვ.432

• საქართველოს არქიტექტორთა კავშირი, წევრი
• სკკპ, წევრი (1945-)

• 1961 - საქართველოს დამსახურებული ინჟინერი