შოთა შანიძე

დაბადების ადგილი: ქ. სამტრედია.

1932–1936წწ. სწავლობდა თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიაში, 1936–1941წწ. მოსკოვის სახელმწიფო კონსერვატორიაში.

1932–1936წწ. იყო საქართველოს სიმფონიური ორკესტრის მევიოლინე; 1938–1941წწ. სიმებიანი კვარტეტის წევრი; 1946–1948წწ. თბილისის IV მუსიკალური სასწავლებლის პედაგოგი, საქართველოს სიმებიანი ტრიოს წევრი; 1946–1956წწ. საქართველოის რადიოს სიმფონიური ორკესტრის მევიოლინე; 1948–1970წწ. თბილისის "ნიჭიერთა ათწლედის" პედაგოგი; 1970 წელს თბილისის I მუსიკალური სასწავლებლის პედაგოგი; 1948–1991წწ. იყო ვანო სარაჯიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიის პედაგოგი, 1956 წლიდან დოცენტი, 1978 წლიდან პროფესორი, 1970–1980წწ. საორკესტრო ფაკულტეტის დეკანი; 1958 წელს მოსკოვში ქართული ხელოვნების დეკადის მონაწილე; მოწაფეები: თ. ბათიაშვილი, ნ. ჟვანია, ა. შანიძე, მ. ქანთარია, რ. ჯანდიერი; თხზულებები: კ. შანიძე "ლაშქრული" ვიოლონჩელოსა და ფორტეპიანოსათვის (1949), "ფერხული" სოლო ვიოლონჩელოსათვის (1949), შ. შანიძე სახელმძღვანელო "ქართული სავიოლინო საბავშვო კრებული" (თბილისი 1952); გამოგონება: "ვიოლინოზე დაკვრის ბალიში" (1958); საქართველოში სავიოლინო სკოლის ერთ-ერთი ფუძემდებელი, საქართველოში პირველი მევიოლინეთა პოლიფონიური ანსამბლის დამაარსებელი, საერთაშორისო კონკურსების ლაურეატების აღმზრდელი, 35 სამეცნიერო შრომის ავტორი, პროფესორი. მისი ძმები იყვნენ კოტე – ვიოლონჩელისტი, კომპოზიტორი, სერგო – მევიოლინე, ვახტანგ – ალტისტი, ყველანი სიმებიანი კვარტეტის წევრები; მევიოლინე, კვარტეტისტი.

წყარო: ქართული მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი. – თბ., 2015. – გვ. 515

• 1961 - საქართველოს დამსახურებული არტისტი
• 1958 - საპატიო ნიშნის ორდენი
• საქართველოს ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე
• საპატიო სიგელი