მიხეილ ზირაქაძე

დაბადების ადგილი: სოფელი ზეგანი, ახლანდელი ბაღდათის მუნიციპალიტეტი.

დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტი სამთო-გეოლოგიური ფაკულტეტი სასარგებლო ნამარხთა საბადოების გეოლოგიისა და დაზვერვის სპეციალობით 1949 წელს.

სამუშაოდ გაანაწილეს სსრკ-ს უკიდურეს ჩრდილოეთში, იაკუტიის ავტონომიურ რესპუბლიკაში გეოლოგად. 1955 წელს დანიშნეს გეოლოგიურ-საძიებო ექსპედიციის უფროსად. იაკუტიის ავტონომიურ რესპუბლიკაში იმუშავა 11 წელი. შექმნა მნიშვნელოვანი გეოლოგიური ნაშრომები ვერხოიანსკის ნაოჭა სისტემის გეოლოგიურ აგებულებაზე და აღმოაჩინა რამდენიმე ოქროს და პოლიმეტალური საბადო. 1960 წელს დაბრუნდა საქართველოში და მუშაობა დაიწყო ტრესტ "საქნავთობის" სისტემაში თავდაპირველად აგეგმვითი, შემდეგ - თემატური პარტიის უფროსის თანამდებობაზე. მისი კვლევის სფერო იყო დასავლეთ საქართველო, მისი გეოლოგიური აგებულება და ნავთობგაზიანობის პერსპექტივები. გურიის მთისწინა ქვიშაქვიანი ჰორიზონტების ბურღვის შედეგად დადასტურდა ნავთობის საბადოს არსებობა, რომელსაც მიხეილ ზირაქაძემ შრომისუბან-წყალწმინდის ნავთობის საბადო უწოდა. 1995–1998წწ. პარალელურად პედაგოგიურ საქმიანობას ეწეოდა საქართველოს ტექნიკურ უნივერსიტეტში ნავთობისა და გაზის საბადოთა ძებნა-ძიების კათედრაზე. გეოლოგია-მინერალოგიის მეცნიერებათა დოქტორი (1985), პროფესორი (1988).

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.III.–თბ., 2014.-გვ.371; საქართველოს ენერგეტიკოსები=Georgian Power Engineers: ენციკლოპედია.- თბილისი, 2016.- გვ.136-137

• 1975 - საქართველოს დამსახურებული გეოლოგი

• ნავთობისა და გაზის დაგროვებების ძებნა-ძიების თეორიული საფუძვლები და მეთოდები : სახელმძღვ. უმაღ. ტექნ. სასწ. სტუდ. (ავტორი). - თბილისი, განათლება, 1998. - 240გვ.