ივანე ჩომახია

სწავლობდა ჭოღას სამრევლო სკოლაში; გარდა სიმღერისა, დიდი უნარი გამოიჩინა სოფლის მეურნეობაში - მეფუტკრეობაში; პირველ ხანებში ვერ ახერხებდა გუნდის შექმნას და ტრიოთი გამოდიოდა; წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების ზუგდიდის განყოფილებამ დაავალა გამოეყვანა თავისი ჯგუფი ნიკოლოზ ბარათაშვილის დაბადების ასი წლისადმი მიძღვნილ საღამოზე; კარგი შთაბეჭდილება დატოვა და ქებაც დაიმსახურა; შემდეგ ფართო ასპარეზი გადაეშალა; გალაქტიონ ჭელიძესთან მღეროდა ზუგდიდის გუნდში და მისი მოადგილეც იყო; პარალელურად ჯერ სოფელ კახათში, შემდეგ ჯუმში ასწავლიდა სიმღერებს მინდვრის მუშებს, კოლმეურნეებს; წალენჯიხის რაიონმა მას ჩააბარა ეთნოგრაფიული გუნდი, რომელმაც 1936 წლიდან მრავალი კონცერტი გამართა; რაიონში მრავალგან დააარსა გუნდები; ხალხურ სიმღერებს ასწავლიდა ჩაის ფაბრიკის მუშა-მოსამსახურეებს; წალენჯიხის გუნდმა დიდი წარმატება მოიპოვა მეოთხე და მეხუთე რესპუბლიკურ ოლიმპიადებზე; თვით ივანეს რეპერტუარი უმთავრესად ისეთი სახუმარო სიმღერებისგან შედგებოდა, როგორებიცაა: "თუნთიქ რხინით მიხალისუ"(დათვი ლხინით გახალისდა), "ქაჯური"; მოხუცებულობის გამო წალენჯიხის რაიონული გუნდის ხელმძღვანელობა თავის მოწაფეს, აგრონომ ვლადიმერ სალიას გადააბარა, გუნდმა სალიას ხელმძღვანელობით საქართველოს მეექვსე და მეშვიდე ოლიმპიადებში კვლავ ისახელა თავი; ივანე ჩომახია დიდსა თუ პატარას, ქალსა თუ კაცს, ყველას მონდომებით ასწავლიდა სიმღერას სიცოცხლის უკანასკნელ წუთამდე; ლოტბარი.

წყარო: http://chanting.ge/?page_id=7