ილია გუჯაბიძე

სიმღერან ბავშვობიდან უყვარდა; ოჯახში ყველ მღეროდა; ახალგაზრდობის წლებში ხშირი ურთიერთობა ჰქონდა სამუელ ჩავლეიშვილთან, ვარლამ სიმონიშვილთან, დოლიძეეებთან, კალანდაძეებთან, რომლებთანაც ხშირად მღეროდა; გალობა და ნოტები გაბრიელ სარჯველაძისგან ისწავლა; 1915 წელს ბათუმში, ნინოობაზე, ვარლამ სიმონიშვილმა კონცერტში მიაღებინა მონაწილეობა; 1927 წელს მას ესტუმრა ცნობილი ლოტბარი ავქსენტი მეგრელიძე, რომლის ავტორიტეტი გამოიყენა მომღერალთა გუნდის ჩამოსაყალიბებლად; თავი მოუყარა სოფლის ენთუზიასტებს, სამოცამდე ქალ-ვაჟ მომღერალ-მეჩონგურეს და მათ სათავეში ავქსენტი მეგრელიძე ჩაუყენა; მეორე რესპუბლიკურ ოლიმპიადაზე ლანჩხუთის რაიონი ამ ანსამბლით წარდგა; მსმენელები მოიხიბლნენ საჩონგურო სიმღერების მასობრივი შესრულებით; 1929 წელს თბილისის პრესამ აღტაცება გამოთქვა; 1936 წელს ავქსენტი მეგრელიძის მეშვეობით ილია გუჯაბიძე ზემო ავჭალის უპატრონო ბავშვთა კოლონიის მეჩონგურეთა ანსამბლის ხელმძღვანელად დაინიშნა; მომდევნო წელს კი იგი ნატანებში გადავიდა; პარალელურად იყო ბათუმში აჭარის მუსიკალურ სასწავლებლში ჩონგურის კლასის მასწავლებელი და პედსასწავლებელში აჭარელ ქალ-მეჩონგურეთა ანსამბლის ხლმძღვანელი; შეადგინა ტრიო ვენერა და კლარა სამსონაძეების მონაწილეობით, ტრიო ხშირად მართავდა უფასო კონცერტებს, რადიოშიც გამოდიოდა; ხალხური შემოქმედების სახლი დაინტერესდა ამ ტრიოს სიმღერებით და კომპოზიტორმა გრიგოლ კოკელაძემ გადაიღო ზოგი სიმღერა; მისი ხელმძღვანელობით მრავალი ახალგაზრდა აღიზარდა; ათამდე საჩონგურო სიმღერა დაამუშავა; მიღებული აქვს მრავალი სიგელი და ქების ფურცელი; ლოტბარი.

წყარო: ხალხური სიმღერის მოამაგენი.-თბ., 2007.-გვ. 83