ლეო ჭეიშვილი

დაბადების ადგილი: სოფელი კულაში, სამტრედიის მუნიციპალიტეტი.

1924-1925 წლებში სწავლობდა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში, 1933 წელს დაამთავრა ბერლინის (შარლოტენბურგის) უმაღლესი ტექნიკური სასწავლებელი.

1935-1945 წლებში მუშაობდა კაიზერ ვილჰელმის ქიმიის ინსტიტუტში, 1947-1960 წლებში სილიკატური ნაწარმის სხვადასხვა საწარმოში ტექნიკურ დირექტორად ჯერ საფრანგეთში, 1948 წლიდან კი არგენტინაში; 1960-1962 წლებში მეცნიერ-მკვლევარად პენსილვანიის უნივერსიტეტში (აშშ). 1963-1983 წლებში მუშაობდა ბუენოს-აირესში მინერალოგიის ინსტიტუტის სილიკატების ქიმიური განყოფილების ხელმძღვანელად. მისი შრომები შეეხება სილიკატების ქიმიურ და ქიმიურ-ტექნოლოგიურ საკითხებს. განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია მისი შრომები სილიკატების კრისტალური სტრუქტურის კვლევის დარგში. ამ კვლევების დროს მან გამოიყენა და განავითარა ვ. გოლდშმიდტის სტრუქტურული ანალოგების მეთოდი. გამოკვლეული აქვს CaSiO/3, Ca/2SiO/4, Sr/2SiO/4, Ba/2SiO/4 მინერალების - ტეფროიტის, გენელიტის, ოკერმანიტის და სხვა კრისტალების სტრუქტურები. დოქტორ-ინჟინერი (1935). გარდაიცვალა ბუენოს-აირესში, ანდერძის თანახმად მისი ფერფლად ქცეული ნეშტი სამშობლოში გადმოსვენებამდე დროებით იქვე დაკრძალეს. ქართული ემიგრაციის წარმომადგენელი.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 11.-თბ., 1987.-გვ.389; საქართველოს მწერალთა ხელოვანთა და მეცნიერთა ეროვნული აკადემია: facebook.com; ლეო ჭეიშვილი: არგენტინაში მოღვაწე ქართველი მწერალი და მეცნიერი / მარიამ მარჯანიშვილი. - თბ., 2013.