ივანე ლაკერბაია

დაბადების ადგილი: სოფელი მერხეული, სოხუმის რაიონი.

ძუკუ ლოლუას ერთ-ერთი უნიჭიერესი მოწაფეთაგანი; თორმეტი-ცამეტი წლის ყმაწვილი მოხუც მომღერალთა წრეში მოექცა, გატაცებით უსმენდა მათ მიერ შესრულებულ ხალხურ სიმღერებს; თექვსმეტი წლის იყო, როცა პირველად დაიწყო სასკოლო გუნდის ხელმძღვანელობა; დედისგან ნასწავლი საჩონგურო სიმღერებით აკეთილშობილებდა მოწაფეთა გუნდის რეპერტუარს; დაუფლებული იყო ყველა აფხაზურ საკრავს(განსაკუთრებით კი - აფხიარცას); ნიჭიერმა ხელოვანმა ადვილად აითვისა ნოტები და მრავალი სიმღერა ამგვარად დააფიქსირა; 1919 წელს გაიცნო დიდი კომპოზიტორი ზაქარია ფალიაშვილი და მისი უფროსი ძმა, ცნობილი დირიჟორი ივანე ფალიაშვილი; მათი რჩევით შეუდგა აფხაზური ხალხური სიმღერების უფრო ღრმად შესწავლას; შემდეგ არაერთგზის ყოფილა ფალიაშვილებთან თბილისში; მათ ივანე ლაკერბაიას შესრულებით მრავალი აფხაზური სიმღერა ჩაიწერეს; ფალიაშვილიებთან თანამშრომლობამ ახალგაზრდა ხელოვანს ხალხის სამსახურის უფრო ფართო სარბიელი შეუქმნა; ხალხური შემოქმედების სიყვარულმა პირველად აფხაზეთში ჩამოაყალიბებინა ხალხური შემოქმედების სახლი და 1936 წლიდან ხელმძღვანელი იყო; მან სამჯერ მოაწყო კომპლექსურ-ფოლკლორული ექსპედიცია, რომელშიც მონაწილეობა მიიღეს ანდრია ბალანჩივაძემ, გრიგოლ ჩხიკვაძემ, დიმიტრი შვედოვმა, მიხეილ ლაკერბაიამ; აფხაზურ ფოლკლორზე აგებული ორმოცდაათამდე სიმღერა შექმნა: "ანტიცა" საკუთარ ტექსტზე, "ჰიმნი პარტიას"(დიმიტრი გულიას ტექსტი), "აკვნის სიმღერა"(ბაგრატ შინკუბას ტექსტი), ასევე, "წერილი დედას", "ვუმღერ სამშობლოს" "გაზაფხული", "ჩემი სამშობლო", "ბალადა ჯარისკაცზე", "ყვავილი"; ლოტბარი.

წყარო: ხალხური სიმღერის მოამაგენი.-თბ., 2007.-გვ. 132

• აფხაზეთის ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე
• საქართველოს ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე