ვლადიმერ სლოვინსკი

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა თბილისის ინდუსტრიული ინსტიტუტის გზებისა და ხიდების ფაკულტეტი 1931 წელს.

1931-1936წწ. იმავე ინსტიტუტში ეწეოდა პედაგოგიურ საქმიანობას; 1932-1936წწ. პედაგოგიური საქმიანობის პარალელურად მუშაობდა ნატახტარის წყალსადენის ხელოვნური ნაგებობებისა და ერევნის საოპერო თეატრის რკინაბეტონის კონსტრუქციების დაპროექტებაზე; 1936 წელს ინიშნება თბილისის რკინიგზის ტრანსპორტის ინჟინერთა ინსტიტუტის რწმუნებულად და იმავე ინსტიტუტში კითხულობს ლექციებს; II მსოფლიო ომის პერიოდში იყო საბჭოთა არმიის რიგებში და ხელმძღვანელობდა გადამღობი ნაგებობების მშენებლობას ამიერკავკასიის რკინიგზაზე, ხიდების აღდგენას "ტუაფსე-არმავირის" მონაკვეთზე; 1946 წელს დაინიშნა ამიერკავკასიის რკინიგზის საპროექტო ინსტიტუტ "გზაპროექტის" უფროსად; 1949 წლიდან თბილისის რკინიგზის ტრანსპორტის ინჟინერთა ინსტიტუტის საკვლევ-სამეცნიერო სამუშაოთა განყოფილების გამგედ; საქართველოს პოლიტექნიკურ ინსტიტუტთან თბილისის რკინიგზის ტრანსპორტის ინჟინერთა ინსტიტუტის შერწყმის შემდეგ, მუშაობდა "ხიდებისა და რკინაბეტონის კონსტრუქციების" კათედრაზე, სადაც მოღვაწეობდა ჯერ დოცენტად, შემდეგ პროფესორად; 1977-1985წწ. არჩეული იყო კათედრის გამგედ; 1962 წელს მისი სამეცნიერო ნაშრომის შედეგები წარმოდგენილი იყო სსრკ სახალხო მეურნეობის მიღწევათა გამოფენაზე და დიდი ვერცხლის მედლით დაჯილდოვდა; აღნიშნული ნაშრომი საფუძვლად დაედო მის სადოქტორო დისერტაციას, რომელიც დაიცვა 1966 წელს; 1964 წელს არჩეულ იქნა წინასწარ დაძაბული რკინაბეტონის საერთაშორისო ფედერაციის ეროვნული (სსრკ) კომისიის ბიუროს წევრად; წარმატებული და ნაყოფიერი სამეცნიერო, პედაგოგიური და პრაქტიკული მოღვაწეობისთვის დაჯილდოებული იყო მრავალი სახელმწიფო ჯილდოებით, ასევე მინიჭებული ჰქონდა სსრკ დამსახურებული რაციონალიზატორის, წარჩინებული მშენებელის, საპატიო რკინიგზელის წოდება; თავდაცვითი სამუშაოების წარმატებით შესრულებისათვის მიღებული აქვს სამამულო ომის მედალი და სამამულო ომის ორდენი.

წყარო: საქართველოს არქიტექტორთა და მშენებელთა ენციკლოპედია. - თბ., 2017.-გვ.513-514