ჭიჭიკო რაფავა

დაბადების ადგილი: სოფელი კორცხელი, ზუგდიდის მაზრა, ქუთაისის გუბერნია.

დაამთავრა ქალაქ ზუგდიდის საეკლესიო-სამრევლო სკოლა 1915 წელს, შემდეგ ქუთაისის სასულიერო სემინარია, ვაჟთა მე-3 გიმნაზია და თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტი.
1919 წელს შევიდა ბოლშევიკურ პარტიაში; ამავე წლის ოქტომბრიდან 1920 წლამდე "სპარტაკის" ქუთაისის ორგანიზაციის წევრი იყო. მალე დამოუკიდბელი საქართველოს არმიაში გაიწვიეს, მსახურობდა ქართულ მენშევიკურ ჯარში, სიღნაღის მე-5 სასაზღვრო რაზმის უმწყობრო ასეულის რიგითად; ამ პერიოდში მან კავშირი დაამყარა რკპ (ბ) ტფილისის იატაკქვეშა საქალაქო კომიტეტთან; დაპატიმრების შიშით დეზერტირობდა და ტფილისში იმალებოდა; 1921 წლის მარტიდან მაისამდე იყო საქართველოს კპ (ბ) ტფილისის საქალაქო კომიტეტის პროპაგანდისტი; 1921 წლის მაისიდან 1922 წლის თებერვლამდე ხელმძღვანელობდა საქართველოს ალკკ ზუგდიდის სამაზრო კომიტეტის აგიტაცია-პროპაგანდის განყოფილებას; 1922 წლის თებერვლიდან 1923 წლის მაისამდე იყო საქართველოს კპ (ბ) ზუგდიდის სამაზრო კომიტეტის აგიტაცია-პროპაგანდის განყოფილების უფროსი; 1923 წლის მაისიდან 1924 წლის ივნისამდე მუშაობდა საქართველოს სსრ მუშურ-გლეხური ინსპექციის სახალხო კომისარიატის უფროს ინსპექტორად; 1924 წელს  მუშაობა დაიწყო უშიშროებისა და შინაგან საქმეთა ორგანოებში; 1924 წლის აგვისტოდან 1925 წლის თებერვლამდე იყო საქართველოს საგანგებო კომისიის განსაკუთრებული განყოფილების რწმუნებული; 1925 წლის თებერვლიდან 1926 წლის 9 აგვისტომდე ამავე განყოფილების უფროსი მოადგილე; 1926 წლის 9 აგვისტოდან 1927 წლის 24 მაისამდე საქართველოს სსრ სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს განსაკუთრებული განყოფილების უფროსის მოადგილე;  1927 წლის 24 მაისიდან 1929 წლის 24 ივლისამდე საქართველოს სსრ სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს განსაკუთრებული განყოფილების უფროსი; 1929 წლის 24 ივლისიდან 1930 წლის 19 მაისამდე გაერთიანებული სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს ამიერკავკასიის სოციალისტური ფედერაციული საბჭოთა რესპუბლიკის სრულუფლებიანი წარმომადგენლობისა და საქართველოს სსრ სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს ადმინისტრაციულ-ორგანიზაციული სამმართველოს უფროსი; 1930 წლის 19 მაისიდან 1931 წლის 3 დეკემბრამდე  აჭარის ასსრ სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს უფროსი, პარალელურად; 1930 წლის 16 აგვისტოდან 1931 წლის 15 დეკემბრამდე იყო გაერთიანებული სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს ბათუმის 37-ე სასაზღვრო რაზმის უფროსი; 1931 წლის 3 დეკემბრიდან 1933 წლის 10 აპრილამდე მუშაობდა საქართველოს სსრ სახელმწიფო პოლიტსამმართველოს თავჯდომარის მოადგილედ; 1933 წლის 10 აპრილიდან 1934 წლის 10 ივლისამდე გაერთიანებული სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს ამიერკავკასიის რკინიგზის საგზაო-სატრანსპორტო განყოფილების უფროსად; 1934 წლის 13 ივლისიდან 1935 წლის 26 თებერვლამდე შინსახკომის სახელმწიფო უშიშროების მთავარი სამმართველოს ამიერკავკასიის რკინიგზის საგზაო-სატრანსპორტო განყოფილების უფროსად; 1935 წლის 26 თებერვლიდან 1936 წლის 14 იანვრამდე ამიერკავკასიის სფსრ შინაგან საქმეთა სახალხო კომისარიატის სახელმწიფო უშიშროების სამმართველოს სატრანსპორტო განყოფილების უფროსად; 1936 წლის 14 იანვრიდან 1937 წლის 1 იანვრამდე ამიერკავკასიის სფსრ შინაგან საქმეთა სახალხო კომისრის მოადგილედ; 1936 წლის 29 ოქტომბრიდან 1937 წლის 28 აგვისტომდე საქართველოს სსრ შინსახკომის საგზაო და საგზატკეცილო მშენებლობების განყოფილების უფროსად; 1937 წლის 1 იანვრიდან ოქტომბრამდე იყო საქართველოს სსრ შინაგან საქმეთა სახალხო კომისრის მოადგილე; 1937 წლის 28 აგვისტოდან 2 ნოემბრამდე საქართველოს სსრ შინსახკომის სახელმწიფო უშიშროების სამმართველოს მე-3 განყოფილების უფროსი; 1937 წლის 2 ნოემბრიდან ლავრენტი ბერიას წარდგინებით დაინიშნა აფხაზეთის ასსრ ცენტრალური აღმასრულებელი კომიტეტის თავჯდომარის პოსტზე; ამ თანამდებობაზე 1938 წლის 14 ივლისამდე მუშაობდა; 1938 წლის 14 აგვისტოდან აფხაზეთის ასსრ სახალხო კომისარიატთა საბჭოს თავმჯდომარე გახდა; ეს პოსტი 30 ნოემბრამდე ეკავა; 1938 წლის 21 ნოემბრიდან 1941 წლის 11 მარტამდე იყო საქართველოს სსრ შინაგან საქმეთა სახალხო კომისარი; 1941 წლის 11 მარტიდან 31 ივლისამდე საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების სახალხო კომისარი; 1941 წლის 8 აგვისტოდან 1943 წლის 21 მაისამდე საქართველოს სსრ შინაგან საქმეთა სახალხო კომისარი; 1943 წლის 21 მაისიდან 1948 წლის 12 იანვრამდე საქართველოს სსრ სახელმწიფო უშიშროების სახალხო კომისარი (მინისტრი); მისი ძმა, პოლკოვნიკი ნიკოლოზ რაფავა (არმიის ქიმიური სამსახურის უფროსი) ტყვედ ჩავარდა და გერმანელებთან თანამშრომლობდა. ის ნაცისტურ პარტიაში შევიდა, რაც ავქსენტი რაფავას საბჭოთა კავშირის სახელმწიფო უშიშროების სამინისტროს ორგანოებიდან გათავისუფლების საგანი გახდა; 1948 წლის 25 იანვარს ავქსენტი რაფავა დაინიშნა საქართველოს სსრ იუსტიციის მინისტრის პოსტზე; 1951 წლის 11 ნოემბერს ე. წ. "მეგრელთა საქმის" გამო დააპატიმრეს; 1953 წლის მარტამდე მის მიმართ საგამოძიებო მოქმედებები ხორციელდებოდა. სკკპ ცკ-ის პრეზიდიუმის 1953 წლის 10 აპრილის გადაწყვეტილებით, იგი გათავისუფლდა და რეაბიტილირებულ იქნა; 1953 წლის 15 აპრილს საქართველოს სსრ სახელმწიფო კონტროლის მინისტრად დაინიშნა; 1953 წლის 17 ივლისს იგი კვავ დააპატიმრეს; 1955 წლის 19 სექტემბერს საბჭოთა კავშირის უმაღლესი სასამართლოს კოლეგიამ რსფსრ სისხლის სამართლის კოდექსის 58-1 და 58-8 მუხლებით გაასამართლა და საასჯელის უმაღლესი ფორმა დახვრეტა მიუსაჯა; იგი რეაბილიტირებული არ არის; იყო საბჭოთა კავშირის უმაღლესი საბჭოს I-II მოწვევების დეპუტატი; საბჭოთა სპეცსამსახურების თანამშრომელი, სსრკ-ის შსსკ-ის სამეულის ერთ-ერთი წევრი და სტალინური რეპრესიების აქტიური ორგანიზატორი; საბჭოთა აფხაზეთის სახელმწიფო მოღვაწე; აფხაზეთის ასსრ-ის სახალხო კომისართა საბჭოს თავმჯდომარე (1938); სპეციალური წოდებები: სახელმწიფო უშიშროების უფროსი მაიორი (13.01.1936); სახელმწიფო უშიშროების მე-3 რანგის კომისარი (14.03.1940), გენერალ-ლეიტენანტი (09.07.1945); ჯილდოები და მედლები: ნიშანი "საკავშირო საგანგებო კომისიის - სახელმწიფო პოლიტიკური სამმართველოს საპატიო მუშაკი (XV)" (20.12.1932).

წყარო: XX საუკუნის საქართველოს შინაგან საქმეთა და უშიშროების მინისტრები /თუშურაშვილი ო., ჯახუა ი. - თბ., 2013. - გვ. 57-59

• 1945 - სამამულო ომის ორდენი
• 1944 - წითელი დროშის ორდენი
• 1944 - სამამულო ომის ორდენი
• 1944 - სუვოროვის ორდენი
• 1943 - წითელი დროშის ორდენი
• 1941 - შრომის წითელი დროშის ორდენი
• 1940 - წითელი ვარსკვლავის ორდენი
• 1937 - ლენინის ორდენი
• 1931 - შრომის წითელი დროშის ორდენი (საქართველოს სსრ-ის )