ელიზბარ შარვაშიძე

დაამთავრა თბილისის კადეტთა კორპუსი, 1905-1907 წლებში სწავლობდა კიევის სამხედრო სასწავლებელში.

ელიზბარ შარვაშიძე წარმომავლობით ეკუთვნოდა ქართლში დამკვიდრებულ თავად შარვაშიძეთა შტოს. 1907 წელს პოდპორუჩიკის ჩინით ჩაირიცხა კოლივანის მე-40 ქვეითთა პოლკში. I მსოფლიო ომის დროს (1914-1918) იყო ერევნის მე-13 ლაიბგრენადერთა პოლკის პორუჩიკი, შემდეგ შტაბს-კაპიტანი, კაპიტანი, პოდპოლკოვნიკი (1917) და პოლკოვნიკი (1919). 1915 წლის მაისსა და ივნისში სოფელ ტუხლის და ლუკოვეც-ველკე-ოჩის მიდამოებში ბრძოლებში გამოჩენილი მამაცობისათვის 1917 წელს დაჯილდოვდა წმინდა გიორგის ოქროს იარაღით "მამაცობისათვის"; 1918 წლიდან მსახურობდა ქართულ ჯარში - მე-5 ქვეითთა პოლკში. განსაკუთრებით გამოიჩინა თავი სომხეთთან ომში, სადაც თავისი პოლკის ბატალიონს მეთაურობდა. 1919-1921 წლებში იყო თბილისის სამხედრო სკოლის ოფიცერი, პოლკოვნიკი. რეპრესირებული, 30-იანი წლების მასობრივი ტერორის მსხვერპლი. ქართველი სამხედრო მოღვაწე.

წყარო: რუსეთის საიმპერატორო არმიის ოფიცრები: ria1914.info

• 1916 - წმინდა ვლადიმირის IV ხარისხის ორდენი
• 1916 - წმინდა სტანისლავის II ხარისხის ორდენი
• 1916 - წმინდა ანას II ხარისხის ორდენი
• 1915 - წმინდა ანას III ხარისხის ორდენი
• 1915 - წმინდა ანას IV ხარისხის ორდენი