პეტრე ღუტიძე

დაბადების ადგილი: ქ. ჭიათურა.

დაამთავრა საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის სამშენებლო ფაკულტეტი და მიენიჭა ინჟინერ-მშენებლის კვალიფიკაცია 1950 წელს; ამავე ინსტიტუტის ასპირანტურა 1952 წელს.

1953-1971წწ. მუშაობდა ქ. თბილისის ენერგეტიკისა და ჰიდროტექნიკურ ნაგებობათა სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის ჯერ უმცროს მეცნიერ თანამშრომლად, შემდგომ უფროს მეცნიერ-თანამშრომლად; 1967-1969წწ. იყო ამავე ინსტიტუტის ნაგებობათა სეისმომდგრადობის სექტორის გამგე; 1969-1971წწ. ნაგებობათა სეისმომედეგობის ლაბორატორიის გამგე; ინსტიტუტის რეორგანიზაციის შემდეგ, 1971-1990წწ. მუშაობდა საქართველოს ენერგეტიკის ჰიდროტექნიკურ ნაგებობათა სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის ენერგეტიკულ ნაგებობათა სეისმომედეგობის განყოფილების გამგედ; არის ცნობილი მეცნიერი განსაკუთრებით რთული ენერგეტიკული ნაგებობების კონსტრუირებისა და სეისმომედეგობის მეთოდების დამუშავების სფეროში; მისი ხელმძღვანელობით შეიქმნა ენერგეტიკულ ნაგებობათა დინამიკისა და სეისმომედეგობის უმსხვილესი საკვლევი ბაზა, მათი ფიზიკური მოდელების მიხედვით; დამუშავებულ იქნა ნაგებობების დინამიკური მახასიათებებლისა და სეისმომედეგობის თეორიული და ექსპერიმენტული გამოკვლევების მეთოდები; ჩამოაყალიბა სამეცნიერო სკოლა, რომელიც წლების განმავლობაში აქტიურად მონაწილეობდა ენერგეტიკული ობიექტების ნაგებობათა სეისმომედეგობის გამოკვლევებში; მის გამოკვლევათა მნიშვნელოვან პრაქტიკულ შედეგად ითვლება მის მიერ დამუშავებული მეთოდიკის გამოყენება "ენგურჰესის", "ჩირკეიჰესის" და "მიატლინჰესის", ასევე სხვა ჰიდროკვანძების, კაშხალებისა და ატომური სადგურების სეისმომედეგობის შეფასებისათვის; განსაკუთრებით აღსანიშნავია მისი წვლილი "ენგურჰესის" მაღლივი თაღოვანი კაშხლის სეისმომედეგობის უზრუნველყოფის ღონისძიებათა შემუშავებისა და პრაქტუკულად დანერგვის საქმეში; ის აქტიურად მონაწილეობდა სეისმომედეგი მშენებლობის სახელმწიფო ნორმებისა და წესების შედგენაში; ავტორია 100-ზე მეტი გამოქვეყნებული სამეცნიერო ნაშრომის, მათ შორის საზღვარგარეთ: რუსეთში, საბერძნეთში, ინდოეთში, ჩილეში და სხვა; იყო სსრკ მეცნიერებათა აკადემიასთან არსებული სეისმოლოგიისა და სეისმომედეგი მშენებლობის უწყებათაშორისი საბჭოს კომისიის წევრი და ამავე კომისიის კავკასიის სექტორის წევრი; სსრკ ენერგეტიკისა და ელექტროფიკაციის სამინისტროს ენერგეტიკული ნაგებობების სეისმომედეგობის პრობლემების საკოორდინაციო კომისიის წევრი, საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტის სპეციალური საბჭოს წევრი სამეცნიერო ხარისხების მინიჭების საკითხებში; დაიცვა საკანდიდატო დისერტაცია და მიენჭა ტექნიკურ მეცნიერებათა კანდიდატის ხარისხი; დაიცვა სადოქტორო დისერტაცია და მიენიჭა ტექნიკურ მეცნიერებათა დოქტორის ხარისხი 1978 წელს; პროფესორი (1978). მრავალწლიანი სამეცნიერო მოღვაწეობისა და დამსახურებისათვის ქვეყნის ენერგეტიკის სფეროს განვითარების საქმეში მიღებული აქვს საქართველოს უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის საპატიო სიგელი (1961, 1978), სსრკ მინისტრთა საბჭოს პრემია (1984).

წყარო: საქართველოს არქიტექტორთა და მშენებელთა ენციკლოპედია. წიგნი 2. -თბ., 2021. -გვ. 258-259

• საქართველოს ეროვნული ენერგეტიკული აკადემია, აკადემიკოსი (1994-)

• 2003 - საქართველოს დამსახურებული ენერგეტიკოსი
• 2000 - ღირსების ორდენი
• 1988 - სსრკ სახალხო მეურნეობის მიღწევათა გამოფენა (ВДНХ) (ვერცხლის მედალი)
• 1978 - მედალი "შრომითი წარჩინებისთვის" (-1986)
  მრავალწლიანი სამეცნიერო მოღვაწეობისა და დამსახურებისათვის ქვეყნის ენერგეტიკის სფეროს განვითარების საქმეში