ქაიხოსრო ანდრონიკაშვილი

ქართლ-კახეთის სამეფოს სახელმწიფო მოღვაწე, მდივანბეგი, დიპლომატი და მწერალი 1770-იან წლებში თან ახლდა რუსეთში დიპლომატიური მისიით გაგზავნილ ლევან ბატონიშვილს. შემდეგ ერეკლე II–მ ელჩად გაგზავნა ირანში. ელჩობის მიზანი იყო დაეშოშმინებინა ირანის ვექილი (გამგებელი) ქერიმ-ხანი, რომელიც ერეკლე II-ის რუსული ორიენტაციის გამო საქართველოში გამოლაშქრებას აპირებდა. ეს დავალება ქ. ანდრონიკაშვილმა წარმატებით შეასრულა. 1778 წელს როდესაც განჯის სახანო გაუქმებულ იქნა და მასზე ქართლ-კახეთის სამეფოსა და ყარაბაღის სახანოს ერთობლივი მმართველობა დაწესდა, ერეკლე II-მ იგი განჯის მმართველად დანიშნა. 1785 წელს განჯაში აჯანყებამ იფეთქა, ერეკლე II-მ ჩააქრო აჯანყება და ქ. ანდრონიკაშვილი საქართველოში გამოიწვია. მას ეკუთვნის პოემა  "მიჯნურთ ბადე", რომელშიც მოთხრობილია ფრანგისტან ჭაბუკისა და გულბაჰრ მზეთუნახავის სიყვარულის ამბავი. პოემა დაწერილია 16-მარცვლიანი შაირით, ცალკეული ეპიზოდები ნასესხებია ''ვეფხისტყაოსანიდან'', ''ვისრამიანიდან'' და ''ბარამგულანდამიანიდან''.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 1. -თბ., 1975. -გვ. 451

• ვარდბულბულიანისა და ქალვაჟიანის განმარტება ანუ ქართული კლასიკური სიყვარული, მიჯნურთ-ბადედ წოდებული : წარსულთა დროთა სახსოვრად, 15 წლის ნაშთი (ავტორი). - თბილისი, გრ. ჩარკვიანის სტ., 1885. - 16გვ