გიორგი გრუზინსკი

დაბადების ადგილი: ქ. მოსკოვი.

დაწყებითი განათლება მიიღო ოჯახში; შეისწავლა უცხო ენები; 1768 წელს იმპერატორ ეკატერინე II–ის ბრძანებით ჩარიცხეს პეტერბურგის ქვეითთა პოლკში; 1778 წლიდან იყო ელიზავეტგრადის მსუბუქ ცხენოსანთა პოლკში კაპიტანი, ხოლო 1786 წლიდან მაიორი; 1786 წელს თავი დაანება სამხედრო სამსახურს და დასახლდა ნიჟნი–ნოვგოროდის სოფელ ლისკოვოში; 1792 წელს აირჩიეს ჯერ მაკარიევოს მაზრის თავადაზნაურთა წინამძღოლად, 1795 წელს კი ნიჟნი–ნოვგოროდის გუბერნიის თვად–აზნაურთა წინამძღოლად; 1798 წელს პავლე I–მა ხისტი ხასიათის გამო გადააყენა; საქართველოს რუსეთთან შეერთების წინა წლებში იგი შეხვდა იმპერატორ ალექსანდრე I–ს და ქართლის ეკლესიის რელიქვია წმინდა ნინოს ჯვარი გადასცა; 1807-1828წწ. იყო ნიჟნი–ნოვგოროდის გუბერნიის თავადაზნაური; 1812 წელს სამამულო ომის დროს მეთაურობდა  ნიჟნი–ნოვგოროდის მოხალისეებს; ნაყოფიერი იყო მისი მოღვაწეობა მეურნეობის განვითარების საქმეში; იგი ერთ–ერთი მდიდარი მემამულე გახდა რუსეთში; თავისი შემოსავლის ნაწილი ნიჟნი–ნოვგოროდის ცენტრში სასახლეების გაფართოებას მოახმარა; დაარსა ინვალიდთა თავშესაფარი, აღსაზრდელთა სახლი; ლისკოვოში გახსნა აფთიაქი; 1800 წელს კი ააშენა სამრეკლო, დიდი ქვის ტაძარი და თვითონვე იკისრა საეკლესიო მსახურების ყველა ხარჯი; 1848 წელს ქალაქის სასწავლებელს თავისი სასახლე აჩუქა; თვითონვე ინახავდა მოსწავლეებსაც; მფარველობდა და ეხმარებოდა დეკაბრისტებს; ჰქონდა მდიდარი ბიბლიოთეკა ქართულ, რუსულ და ევროპულ ენებზე; რუსეთის სამხედრო და საზოგადო მოღვაწე.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.2. – თბ., 2012. – გვ.166