დავით უფლისწული

ქართლის მეფის გიორგი X–ის ძე; 1600 წელს ოსმალეთის მიერ სიმონ I-ის დატყვევების შემდეგ გიორგი X–მ სიმონის გასათავისუფლებლად ძვირფასი გამოსასყიდით ელჩობა გაგზავნა სტამბოლში; მის შემადგენლობაში იყვნენ მცირეწლოვანი დავით უფლისწული და მისი და გულჩარა; იმ დროს, როდესაც ქართველები სტამბოლში ჩავიდნენ, მდგომარეობა მეტად გართულდა; 1603 წელს დაიწყო ირან–ოსმალეთის ომი, ქართლი და კახეთი ირანის მოკავშირეები იყვნენ; გულჩარამ სცადა ირან–ოსმალეთს შორის შუამავლობა გაეწია და ამით მიეღწია საწადელისთვის; ამავე დროს ქართველები შეეცადნენ დიდი გავლენის მქონე საფრანგეთის ელჩის დე სალენიაკის დახმარებით გაეთავისუფლებინათ სიმონი; 1609 წლის 2 ნოემბერს დე სალენიაკმა საფრანგეთის მეფეს აცნობა ეს ამბავი და ასე დაახასიათა ქართველი უფლისწული: "ეს ახალგაზრდა ვაჟი ჯერ კიდევ არ არის 14 წლისა, მაგრამ მეტად ჭკვიანი და კეთილი ბუნებისაა"; შემდეგ ელჩი იუწყებოდა, რომ იმ ხანებში ოსმალებმა ტყვედ ჩაიგდეს ესპანელი უფლისწული და როცა მას გამაჰმადიანება შესთავაზეს, იგი ადვილად დათანხმდა; ამით წახალისებულმა სულთანმა დავით უფლისწულის გამაჰმადიანებაც გადაწყვიტა, ძვირფასი ტანსაცმელი და საჩუქრები მიართვა მას, მაგრამ დავით უფლისწულმა განაცხადა, რომ თავს მოიკლავდა და არ გამაჰმადიანდებოდა; დავით უფლისწულის შემდგომი ბედი უცნობია.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.2. – თბ., 2012. – გვ.292