ილია ზაქაიძე

დაბადების ადგილი: ქ. დუშეთი.

სიმღერა დაიწყო ადგილობრივ ფოლკლორულ ანსამბლში; 1951 წელს მე-7 რესპუბლიკურ ოლიმპიადაზე ჯავახიშვილის მუსიკაზე შესრულებულმა სიმღერამ "ბალადა ვეფხისა და მოყმისა" ზაქაიძეს საყოველთაო აღიარება მოუტანა; 1957 წელს საქართველოს სიმღერისა და ცეკვის სახელმწიფო ანსამბლის სამხატვრო ხელმძღვანელმა ვალერიან ცაგარეიშვილმა ილია ზაქაიძე ანსამბლში სოლისტად მიიწვია, სადაც 50 წელი მოღვაწეობდა; მღეროდა დუეტებს, ქალაქურ (მედუდუკეთა დასის თანხლებით), საგუნდო და სოლო საფანდურო სიმღერებს; უბადლო ოსტატობით ასრულებდა ქართლ–კახურ სიმღერებს ("ჩაკრულო", "შენ ბიჭო ანაგურელო", "მეტივური", "ჭონა", "გუშინ შვიდნი გურჯანელნი", "შაშვი–კაკაბი", "კალოსპირული", "საქართველო"); კონცერტებს მართავდა საქართველოს ყველა კუთხეში და საზღვარგარეთ; 1977 წელს მის მიერ როსტომ საგინაშვილთან ერთად შესრულებული სიმღერა "ჩაკრულო" "ნასამ" (აშშ) კოსმოსში გაგზავნა.

წყარო: მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი. – თბ., 2007. – გვ. 104; წიგნი ღირსებისა: ტ. 2/ შემდგ.: თამაზ ყიფიანი (რედ.), თენგიზ გაჩეჩილაძე, გურამ სიმონიშვილი.- თბ., 2001. - გვ.115

• 1997 - ღირსების ორდენი
• 1980 - საქართველოს სახალხო არტისტი