ვარლამ სიმონიშვილი

დაბადების ადგილი: სოფელი შემოქმედი, ოზურგეთის რაიონი.

დაამთავრა სოფლის ორკლასიანი სასწავლებელი 1896 წელს.

1900 წელს გაიცნო სამუელ ჩავლეიშვილი და მონაწილეობდა მის გუნდში; 1901 წლიდან იგი ფილიმონ ქორიძესთან ერთად გალობის მასწავლებლად მუშაობდა; ფ. ქორიძის დახმარებით სიმონიშვილმა ისწავლა მუსიკალური ნოტები და დაეუფლა პროფესიულ ჩვევებს თვითმოქმედი გუნდის ხელმძღვანელობისათვის; 1902 წლიდან გალობას ასწავლიდა ოზურგეთის სასულიერო სასწავლებელში; 1903 წლიდან ჩამოაყალიბა გუნდი გურიასა და აჭარაში; არტემ ერქომაიოშვილთან და დიმიტრი პატარავასთან ერთად ჩაწერა საგალობელთა კრებული "11 მარგალიტი"; 1920-იანი წლებიდან სიმონიშვილი დაინიშნა გურიის სამაზრო რევოლუციური გუნდების ხელმძღვანელად, ხოლო 1929 წლიდან ხელმძღვანელობდა ოზურგეთის აბრეშუმის ქარხნის ოთხმოცდაათკაციან გუნდს; 1927–1935წწ.  წარმატებით გამოვიდა კონცერტებით მოსკოვში; ხშირად მართავდა კონცერტებს; ქმნიდა სიმღერებსაც("გაზაფხული", "ძველი ხელხვავი", "ადილა", "დათვების ლხინი", ს. ჩავლეიშვილთან ერთად–საჩონგურო სიმღერები "დილა", "ახლა ვხედავ საყვარელო", "საქართველოს მზე ეწვია"); დიდი როლი შეასრულა გურული ხალხური სიმღერების განვითარებაში, შექმნა ამა თუ იმ სიმღერის ცალკეულ ხმათა ვარიანტები; სხვადასხვა დროს მისი მოსწავლეები იყვნენ ლოტბარები ესე ჭანიშვილი, დომენტი ქარჩავა, მარგალიტა სადრაძე, შერმადინ ჭკუასელი, ვარლამ ვაშალომიძე, ილარიონ სიხარულიძე; იყო ქართული ხალხური სიმღერის ოსტატი, თვითმოქმედი გუნდების ჩამოყალიბების ერთ–ერთი ინიციატორი.

წყარო: მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი. – თბ., 2007. – გვ. 249; ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 9. -თბ., 1985. -გვ. 353; qwelly.com; alazani.ge

• 1946 - საქართველოს ხელოვნების დამსახურებული მოღვაწე