ვახტანგ ფალიაშვილი

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი

დაამთავრა ვანო სარაჯიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორია 1943 წელს(სადირიჟორო).

1941–1943წწ. დირიჟორობდა მოსკოვში, საკავშირო რადიოს დიდ სიმფონიურ ორკესტრს; 1944–1967წწ. იყო ზ. ფალიაშვილის სახელობის თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის დირიჟორი; 1968–1973წწ. მთავარი დირიჟორი; მართავდა გასტროლებს უცხოეთის ქვეყნებში; განსაკუთრებით მოწონება დაიმსახურა მან როგორც შესანიშნავმა დირიჟორმა, ბუნებრივი ნიჭით დაჯილდოვებულმა ხელოვანმა, მსოფლიო მუსიკალური კლასიკის ორიგინალურმა ინტერპრეტატორმა ამერიკის შეერთებულ შტატებში, ინგლისში, საფრანგეთში, უნგრეთში, პოლონეთში, ეგვიპტეში გასტროლების დროს; მის რეპერტუარში შედიოდა ქართველ, რუს და უცხოელ კომპოზიტორთა 70–ზე მეტი ოპერა და ბალეტი; ზ. ფალიაშვილის ოპერები: "აბესალომ და ეთერი", "დაისი", "ლატავრა", რ. გაბიჩვაძის ბალეტი "ჰამლეტი" და "მედეა", პ. ჩაიკოვსკის "პიკის ქალი", ჯ. ვერდის "აიდა", პუჩინის "ტოსკა", ბიზეს "კარმენი"; დირიჟორობდა სიმფონიურ ორკესტრებს; მისივე დირიჟორობით გრამფირფიტაზე ჩაწერეს ზ. ფალიაშვილის ოპერა "დაისი", ვ. გოკიელის "წითელქუდა", ს. ცინცაძის ბალეტი "ცისფერი მთის საუნჯე"; მისი შესრულება გამოირჩეოდა მაღალი პროფესიული კულტურით; 1944 წლიდან იყო ვ. სარაჯიშვილის სახელობის თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიის პედაგოგი, 1961 წლიდან პროფესორი, საგუნდო-სადირიჟორო კათედრის გამგე; გარდაიცვალა კონსტერვატორიაში, საქართველოს საგუნდო მუსიკის საიუბილეო ზეიმზე თავისი თაყვანისმცემლებისა და კოლეგების თვალწინ, როცა დირიჟორმა დაასრულა "აბიო მეფის" ბოლო აკორდები; საზოგადო მოღვაწე.

წყარო: მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი. – თბ., 2007. – გვ. 274

• 1971 - ზაქარია ფალიაშვილის სახელობის პრემია
• 1965 - საქართველოს სახალხო არტისტი
• საპატიო ნიშნის ორდენი