ილია ოქრომჭედლიშვილი-სერებრიაკოვი

დაბადების ადგილი: ქ. სიღნაღი.

დაამთავრა პეტერბურგის უნივერსიტეტის აღმოსავლური ენების ფაკულტეტის ქართულ-სომხური განყოფილება 1863 წელს. 

1863 წელს დანიშნეს ქართული ენის უფროს მასწავლებლად მოსკოვის აღმოსავლური ენების ლაზარევის ინსტიტუტში; 1865 წელს შეთავსებით დაინიშნა მოსკოვის უნივერსიტეტში ქართული ენის მასწავლებლად; 1871 წელს ლაზარევის ინსტიტუტში გაიხსნა სპეციალური კლასები და დაარსდა ქართული ენის კათედრა და იგი დოცენტის მოვალეობის შემსრულებლად დანიშნეს; 1882 წლიდან პარალელურად აირჩიეს ინსტიტუტის სპეციალური კლასების საბჭოს მდივნად. ძირითადად მოსკოვში ცხოვრობდა, მაგრამ ხშირად ჩამოდიოდა საქართველოში და რჩევითა თუ მატერიალური დახმარებით ყოველთვის ცდილობდა რაიმე სასარგებლო მონაწილეობა მიეღო ქართულ საზოგადოებრივ-კულტურულ საქმიანობაში. აქტიურად თანამშრომლობდა ქართულ ჟურნალ-გაზეთებში. ხშირად აქვეყნებდა წერილებს ქართული ანბანის ქართველთა და სომეხთა ურთიერთობისა და სხვა საკითხების შესახებ ჟურნალებში: "ივერია", "საქართველოს მოამბე", "ნოვოე ობოზრენიე". 1884 წელს მისი ხელშეწყობით გამოქვეყნდა "ვისრამიანი"; დიდი თანხა გაიღო "ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელი საზოგადოების" წინამძღვრიანთკარის სასწავლებლისათვის, ქართული თეატრისათვის, ქართული ხელნაწერების გამოცემისა და რუსეთსა და უცხოეთში ღარიბი ქართველი სტუდენტებისათვის; სამტრედიის ახლოს, სოფელ საჭილაოში ააგო ხე-ტყის დიდი და კარგად მოწყობილი სახერხი ქარხანა. ქველმოქმედი, საზოგადო მოღვაწე.

საკანდიდატო დისერტაციის თემა-"თემურ ლენგის ლაშქრობა საქართველოში"(რომელიც დაკარგულად ითვლება).

წყარო: მამულიშვილთა სავანე. - თბ., 1994. - გვ.296; განმანათლებლობა საქართველოში - იდეები და მოღვაწეები: nateba.websail.net