ლეილა ტყემალაძე

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამედიციმო ინსტიტუტის სამკურნალო ფაკულტეტი 1946 წელს.

1947-1949წწ. იყო ი. კონიაშვილის სახელობის კურორტოლოგიის, ფიზიოთერაპიისა და რეაბილიტაციის  სამეცნიერო-კვლევითი ინსტიტუტის ექიმი-გინეკოლოგი, 1949 წელს ამავე ინსტიტუტის ბიოქიმიის განყოფილების მეცნიერ-თანამშრომელი, 1957-1971წწ. უფროსი მეცნიერ-თანამშრომელი, 1971 წელს კონკურსით არჩეულ იქნა განყოფილების ხელმძღვანელად, შემდეგ გადაყვანილ იქნა თერაპიის სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტში იმავე თანამდებობაზე. ავტორია 172 სამეცნიერო ნაშრომისა, რომლებიც ეხება გულ-სისხლძარღვთა სისტემის, ღვიძლის ქრონიკულ და ფილტვის არასპეციფიკურ დაავადებებს. მისი ხელმძღვანელობით დაცულია 9 სადოქტორო დისერტაცია, ამზადებდა კადრებს კლინიკურ ბიოქიმიაში. მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი.

საკანდიდატო დისერტაციის თემა - "ულტრამაღალი სიხშირის ელექტროგავლენა ღვიძლის ზოგიერთ ფუნქციაზე ექსპერიმენრული ჰეპატიტის დროს", დაიცვა 1956 წელს.

სადოქტორო დისერტაციის თემა - "კლინიკო-ექსპერიმენტული დასაბუთება ულტრაბგერის სამკურნალო გამოყენების ღვიძლისა და სანაღვლე გზების დაავადებათა დროს", დაიცვა 1970 წელს.

წყარო: ვინ ვინაა თანამედროვე ქართულ სამედიცინო მეცნიერებაში : თანამედროვე ქართველ მედიკოსთა ბიოგრაფიული ენციკლოპედია. - თბ.,.- 2000.-გვ.265

• ეკოლოგიის მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი

• 1988 - საქართველოს მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე