მამია დუმბაძე

დაბადების ადგილი: სოფელი ზემო ზენობანი, ჩოხატაურის რაიონი.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ისტორიის ფაკულტეტი.

1942 წლიდან მუშაობდა საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის ი. ჯავახიშვილის სახელობის ისტორიის, არქეოლოგიისა და ეთნოგრაფიის ინსტიტუტში; 1958-1989წწ. იყო საქართველოს შუა საუკუნეების ისტორიის განყოფილების გამგე; იკვლევდა საქართველოს ფეოდალური ხანის სოციალურ-ეკონომიკურ, პოლიტიკურ და კულტურული ისტორიის საკითხებს; არის რამდენიმე მონოგრაფიის ავტორი და კოლექტიური გამოკვლევების - "თბილისის ისტორიის", საქართველოს ისტორიის რამდენიმე სახელმძღვანელოს (ქართ. და რუს. ენებზე) თანაავტორი, აგრეთვე "საქართველოს ისტორიის ნარკვევების" რვატომეულის რედკოლეგიის წევრი; ისტორიის მეცნიერებათა დოქტორო (1959), პროფესორი (1960).  დაჯილდოებული იყო მედლებით "დიდი სამამულო ომის ვეტერანი",  "ივანე ჯავასიშვილის 100 წლისთავი".

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.2. - თბ., 2012. - გვ.509; ომგადახდილი მეცნიერები : საგამომცემლო ცნობები. კრებული / შემდგ.: გრიგოლ ბრეგაძე. - თბ., 2000. გვ. 36-37

• საქართველოს მეცნიერებათა აკადემია, წევრ-კორესპოდენტი (1980-1990)

• 1974 - საქართველოს მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე

• ივანე ჯავახიშვილის ადრინდელი შემოქმედება : 1898-1912 წწ. (ავტორი). - თბილისი, მეცნიერება, 1984. - 88გვ.
• რუსთაველის საქართველო : ისტორ. განვითარების ზოგადი ხასიათი (ავტორი). - თბილისი, საბჭ. საქართველო, 1966. - 46გვ.
• ისტორიკოსი დიმიტრი ბაქრაძე : ცხოვრება და მოღვაწეობა (ავტორი). - ბათუმი, აჭარის სახელგამი, 1950. - 192გვ.