გურგინა ენაკოლოფაშვილი

1776-1778წწ. ერეკლე II-ის საგანგებო ელჩი ოსმალეთში; მისი მამა მკვიდრი თბილისელი იყო; "ოსმალობისას" თბილისიდან აიყარა და ყარაბაღში გადასახლდა; მშობლების გარდაცველების შემდეგ მან და მისმა ძმებმა იმოგზაურეს სპარსეთში, შეისწავლეს მრავალი ენა და სპარსულ საკრავებზე დაკვრა; თბილისში ჩამოსვლის შემდეგ მან სამსახური დაიწყო მეფე ერეკლეს ვაჟთან - გიორგისთან, რომელმაც მას მირზიბა უბოძა; შემდგომ მირზობა და ვეზირობა უბოძა მეფე ერეკლემაც(თ. ბაგრატიონი); ო. ხერხეულიძის ცნობით, იგი "სპარსულისა და თათრულისა და არაბულისა მთარგმნელი და მწერალი იყო ესე მრავალსა ენასა ზედა განსწავლული და ფრიად ჭკვიანი კაცი სწავლული და ერთგული მეფისა და რიტორი და სიტყვიერი კაცი"; 1776 წლის ზაფხულში ერეკლე II-ის დავალებით იგი ახალციხის ფაშასა და სოლომონ I-ის წარმომადგენლებთან ერთად სტამბოლში ჩავიდა; იგი არამარტო ერეკლე II-ის, არამედ ამიერკავკასიის ხანების სახელითაც მართავდა მოლაპარაკებას ოსმალეთთან; ამ ელჩობის მიზანი იყო ოსმალეთის მფარველობის აღიარებით სამცხე-საათაბაგოს დაბრუნება; ოსმალეთს ერეკლეს თხოვნა ხელს აძლევდა, რამდენათაც მას რუსეთისაკენ მიმავალი პოლიტიკური გზების ჩაკეტვა სურდა; ამავე დროს ეს ალიანსი გულისხმობდა ერეკლეს ანტიირანულ კურსსაც, დროებით მაინც; სტამბოლში მყოფი რუსი ელჩის სტაციევის ცნობით, "ერეკლესა და ოსმალეთის სულთანს შორის სამეგობრო და საკავშირო ტრაქტატი დაიდო", რომლის შედეგად შეწყდა მარბიელი თავდასხმები აღმოსავლეთ საქართველოზე, გაათავისუფლეს ახალციხიდან გატაცებული ქართველი ტყვეები და ქართლ-კახეთის ასაოხრებლად გამზადებული ლაშქარიც დაშალეს; 1778 წელს ამ შეთანხმებამ ოფიციალური ხასიათი მიიღო, რის შემდეგაც გურგინა ოსმალეთიდან დაბრუნდა და სულთნის მიერ ერეკლესათვის გამოგზავნილი ძვირფასი საჩუქრებიც ჩამოიტანა; მალე აღმოსავლეთ ამიერკავკასიაში ძალთა თანაფარდობა შეიცვალა და ეს განზრახვაც ჩაიშალა.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.2. - თბ., 2012. - გვ.669