გიორგი თავზიშვილი

დაბადების ადგილი: სოფელი ბაზალეთი, ახლანდელი ხარაგაულის მუნიციპალიტეტი.

1922 წელს დაამთავრა გორის საოსტატო სემინარია და ჩაირიცხა თბილისის უნივერსიტეტის სიბრძნისმეტყველების, ფაკულტეტზე, მაგრამ მალე გადავიდა მოსკოვის პირველ სახელმწიფო უნივერსიტეტში, რომლის დამთავრების შემდეგ იქვე დარჩა და მუშაობდა დოცენტად. ამასთანავე ეწეოდა ნაყოფიერ ლიტერატურულ საქმიანობას. ქართული მწერლობისა და თეატრის საკითხებზე ბეჭდავდა სტატიებს რუსულ და ევროპულ ენებზეც.

1930 წელს გ. თავზიშვილი დაინიშნა თბილისის უნივერსიტეტის პრორექტორად სასწავლო ნაწილში, 1933–1938წწ. სათავეში ჩაუდგა პედაგოგიკის კვლევით ინსტიტუტს, ხოლო 1938–1958წწ. თბილისის პუშკინის სახელობის პედაგოგიური ინსტიტუტის პედაგოგიკის კათედრის გამგეა. გიორგი თავზიშვილმა 70-ზე მეტი მეცნიერული ნაშრომი მიუძღვნა პედაგოგიკის თეორიასა და ისტორიის საკითხებს. ამავე დროს იყო საბავშვო ლიტერატურის ერთ-ერთი და საუკეთესო მკვლევარი, ისტორიკოსი და კრიტიკოსი. მისი შრომის შედეგია იაკობ გოგებაშვილის თხზულებათა ათტომეული, ილიას რჩეული პედაგოგიური თხზულებები, მონოგრაფიები ი. გოგებაშვილზე, ს. მგალობლიშვილზე, ეკ. გაბაშვილზე, ნ. ნაკაშიძეზე და სხვა. პედაგოგიკის მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი.

წყარო: თბილისი – ენციკლოპედია. – თბ., 2002 – გვ.487

• საქართველოს მწერალთა კავშირი, წევრი

• 1961 - საქართველოს მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე
• წითელი დროშის ორდენი

• რჩეული პედაგოგიკური თხზულებანი : 3 ტომად (ავტორი) // ტ. 1. - თბილისი, განათლება, 1974. - 496გვ.
• პედაგოგიკის ზოგადი საფუძვლები (ავტორი). - თბილისი, განათლება, 1968. - 66გვ.
• იაკობ გოგებაშვილი : მონოგრაფია (ავტორი). - თბილისი, საბლიტგამი, 1952. - 250გვ.
• ადამიანის დანიშნულება და აღზრდის იდეები "ვეფხისტყაოსანში" (ავტორი). - თბილისი, პედ.-სამეცნ. ინ-ტის გა-მა, 1937. - 48გვ.