ალექსანდრე ლალიევი

დაბადების ადგილი: ქ. თბილისი.

დაამთავრა ი. გუბკინის სახელობის მოსკოვის ნავთობის ინსტიტუტი 1934 წელს.

1932-1934წწ. მუშაობდა ნავთობის საკავშირო გეოლოგიურ საძიებო ინსტიტუტში (მოსკოვი). 1934-1955წწ. -  ''საქნავთობის'' სისტემაში სხვადასხვა თანამდებობაზე. 1947-1950წწ. - საქართველოს სსრ მეცნიერებათა აკადემიის გეოლოგიური ინსტიტუტის უფროსი მეცნიერ-თანამშრომელი; 1947 წელს ეწეოდა პედაგოგიურ მოღვაწეობას. 1955 წლიდან - საქართველოს პოლიტექნიკური ინსტიტუტის ნავთობის საბადოების ძებნა-ძიების და ბურღვის კათედრის გამგე; 1973 წლიდან გარდაცვალებამდე - საწარმოო გაერთიანება ''საქნავთობის'' მთავარი გეოლოგი და გენერალური დირექტორის მოადგილე. მისი შრომები ეხება საქართველოს კაინოზოური ნალექების სტრატიგრაფიასა და ნავთობის გეოლოგიას; ჩორდის ბარიტის საბადოსა (1969) და სამგორის საბადოს (1988) პირველაღმომჩენი. 100-ზე მეტი სამეცნიერო ნაშრომის ავტორი, მათ შორის სამი მონოგრაფიისა. მისი ხელმძღვანელობით მომზადდა ორ ათეულზე მეტი საკანდიდატო და სადოქტორო დისერტაცია. დაჯილდოებული იყო სსრკ ორდენებითა და მედლებით. მენავთობე, გეოლოგ-მინერალოგიული მეცნიერებათა დოქტორი (1950), პროფესორი (1955). 

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 6.-თბ., 1983.-გვ.113; საქართველოს ენერგეტიკოსები=Georgian Power Engineers: ენციკლოპედია.- თბილისი, 2016.- გვ.185-186

• სსკპ, წევრი (1939-)

• 1982 - სსრკ საპატიო მენავთობე
• 1962 - საქართველოს მეცნიერებისა და ტექნიკის დამსახურებული მოღვაწე
• საპატიო ნიშნის ორდენი (2 ორდენი)
• შრომის წითელი დროშის ორდენი
• ოქტომბრის რევოლუციის ორდენი