სერგეი ლაშქაროვი

დაბადების ადგილი: ქ. მოსკოვი.

ვახტანგ VI-ის ამალასთან რუსეთში გადახვეწილ ლაშქარ(იგივე ლაზარე) ბიბილურის ვაჟიშვილი; ქართულთან და რუსულთან ერთად კარგად იცოდა ფრანგული, იტალიური, თურქული, არაბული, სპარსული, ძველი და ახალი ბერძნული, სომხური ენები; 1762 წელს იგი რუსეთის საგარეო საქმეთა კოლეგიაში მუშაობდა, შემდგომ რუსეთის კონსტანტინეპოლის საელჩოში იყო საელჩოს მრჩეველი, ელჩის მოვალეობის შემსრულებელი და პირველი კონსული დუნაის სამთავროებში; მონაწილეობდა ქუჩუქ-კაინარჯისა(1774) და იასის(1791) საზავო მოლაპარაკებაში; დიდი როლი შეასრულა ყირიმის სახანოს რუსეთთან შეერთების საქმეში, რისთვისაც ეკატერინე II-მ კანცლერ-მრჩევლის წოდება მიანიჭა; განსაკუთრებით აღსანიშნავია მისი მონაწილეობა რუსეთ-საქართველოს, აგრეთვე რუსეთ-კავკასიელ მთიელთა ურთიერთობის საქმეში; იგი საქართველოს რუსეთთან შეერთების საკითხში მთავარი მრჩეველი იყო; 1807 წელს მართავდა მოლდავეთსა და ვლახეთს, სადაც დიდი მზრუნველობა გამოიჩინა ადგილობრივი კათოლიკი მოსახლეობის მიმართ, რისთვისაც რომის პაპის მადლობა დაიმსახურა. გენერალ-მაიორ გრიგოლ, გენერალ-ლეიტენანტ ალექსანდრე, გენერალ-მაიორ პავლე ლაშქაროვების მამა. რუსი დიპლომატი, თარჯიმანი, გენერალ - ადიუნტანტი(1792), საიდუმლო მრჩეველი(1800), წარმოშობით ქართველი.

 წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 6.-თბ., 1983.-გვ.149; საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.5. -თბ.,2023. -გვ.309

• 1800 - წმინდა ანას I ხარისხის ორდენი
• 1800 - წმინდა იოანე იერუსალიმელის ორდენი
• 1798 - წმინდა ანას II ხარისხის ორდენი
• 1780 - წმინდა ვლადიმირის IV ხარისხის ორდენი