ლეონიდე ოქროპირიძე (საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქი)

დაბადების ადგილი: სოფელი ნაქალაქევი, გორის მაზრა.

დაამთავრა კიევის სასულიერო აკადემია 1888 წელს.

1888-1897 წწ. იყო მისიონერი, კავკასიაში მართლმადიდებლური ქრისტიანობის აღმდგენი საზოგადოებრივი სკოლების ინსპექტორი, საქართველოს საეპარქიო სასწავლებელთა საბჭოს წევრი; ზედაზნის, ხირსის, იოანე ნათლისმცემლის მონასტერთა ზედამხედველი; ქართული ბიბლიის გამსწორებელი კომიტეტის თავმჯდომარე და საქართველო-იმერეთის სინოდის კანტორის წევრი. 1918 წლიდან გორის, იმერეთისა და გურია-სამეგრელოს ეპისკოპოსი, თბილისის მიტროპოლიტი, საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქი(1918-1921). რამდენიმე ნაშრომი აქვს დაბეჭდილი: "ორი სიტყვა დიდებულის საქართველოს მეფის ერეკლე მეორის გარდაცვალებიდან ასი წლის შესრულების გამო", 1898 წელს; მელიტონ კალენჯერიძესთან ერთად: "წმ. ნინოს დღეობა და მისი მნიშვნელობა", 1912 წელს; "სიტყვანი და მოძღვრებანი", ტ. I, 1914 წ.; "სიტყვა წმ. თამარ მეფის დღეს 1 მაისს, 1915 წ. და სხვ. იგი იყო ალექსანდრე ეპისკოპოსის ძმისწული და მისი აღზრდილი. დიდხანს მუშაობდა საინგილოსა და ჯავახეთში, განსაკუთრებით გამაჰმადიანებულ ქართველთა შორის.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 6.-თბ., 1983.-გვ.193; orthodoxy.ge; ქართველ მოღვაწეთა ნეკროპოლი. წ. 1/ შეადგ., წინასიტყვაობა, შენიშვნები და საძიებელი დაურთო სოლომონ ხუციშვილმა. -თბ., 1961. -გვ.83-84