ვახტანგ სალარიძე

დაბადების ადგილი: სოფელი მეტეხი, კასპის რაიონი.

1929-1930წწ. სწავლობდა თბილისის შ. რუსთაველის თეატრთან არსებულ დრამატულ სტუდიაში.

1930-1935წწ. მუშაობდა საქართველოს სხვადასხვა თეატრებში: ჭიათურის(1931-1932), ქუთაისის(1938-1939), 1939 წლიდან სიცოცხლის ბოლომდე თბილისის მუსიკისა და დრამის თეატრის წამყვანი სოლისტი; ქართული რეპერტუარი, რამდენიმე ათეული როლი, მათ შორის: ბოღმა ვანო, შაქრო(გ. ცაბაძე "კურკას ქორწილი", "მეტეხის ჩრდილში"), კარაპეტა(შ. მილორავა "ძუნწი"), მამაზეციერი(გ. ჩლაიძე "ღვთაებრივი კომედია"), მთავარი როლი(ო. თევდორაძე "შვეიკი მიდის ომში", 1968, პრემიერა), მთავარი როლი(ბ. კვერნაძე "ცოლები და ქმრები", 1970, პრემიერა), მთავარი როლი(ვ. აზარაშვილი "შვიდნი ძმანი გურჯანელნი", 1972, პრემიერა), მთავარი როლი(შ. მილორავა "დედისერთა ჯარში მიდის", 1975), მთავარი როლი(მ. ჩირინაშვილი "ძველი თბილისის სურათები", 1975, პრემიერა), მთავარი როლები(შ. მილორავა "ჩანჩურა", 1976, პრემიერა, "ჩემი კეთილი მეზობელი", 1976, პრემიერა, "სათაგური", 1978, პრემიერა), მთავარი როლი(გ. ცაბაძე "მე სიყვარულის მომღერალი ვარ", 1979, პრემიერა).

წყარო: ქართული მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი. – თბ., 2015. – გვ. 415; წიგნი ღირსებისა: ტ. 1/ შემდგ.: თამაზ ყიფიანი (რედ.), თენგიზ გაჩეჩილაძე, გურამ სიმონიშვილი.- თბ., 2000. - გვ.328

• 1998 - თბილისის საპატიო მოქალაქე
• 1996 - ღირსების ორდენი
• 1966 - საქართველოს სახალხო არტისტი
• 1950 - საქართველოს დამსახურებული არტისტი