ევგენი ვეიდენბაუმი

დაამთავრა პეტერბურგის უნივერსიტეტის ფიზიკა-მათემატიკის ფაკულტეტის საბუნებისმეტყველო განყოფილება კანდიდატის ხარისხით 1871 წელს.

მსახურობდა ნიკოლაევში და ოდესაში. 1877 წლიდან ცხოვრობდა საქართველოში. მუშაობდა სხვადასხვა თანამდებობაზე. 1877 წლის სექტემბრიდან კავკასიელ მთიელთა სამმართველოში ასრულებდა განყოფილების უფროსის მოვალეობას; 1881 წელს დაინიშნა კავკასიის სამხ.-სახ. სამმართველოს, ხოლო 1883 წლიდან მთავარმართებლის სამხ.-სახ. სამმართველოს კანცელარიის განყოფილების უფროსად; 1906 წლის აპრილიდან იყო კავკასიის მეფისნაცვლის საბჭოს წევრი; 1916 წლის მაისში ავადმყოფობის გამო გადადგა სამსახურიდან; 1917 წლის იანვრიდან გარდაცვალებამდე განაგებდა კავკასიის მუზეუმის ბიბლიოთეკას; 1881 წელს დ. ბაქრაძესთან ერთად დააარსა კავკასიის ისტორიისა და არქეოლოგიის მოყვარულთა საზოგადოება; იმავე წელს მონაწილეობდა თბილისში მოწვეულ V არქეოლოგიური ყრილობის მუშაობაში, იყო მოსკოვის არქეოლოგიური საზოგადოების (შეიქმნა 1901 წელს) კავკასიის განყოფილების ერთ-ერთი დამფუძნებელი. მის ნაშრომებში განხილულია კავკასიის ხალხების ისტორიული, ეთნოგრაფიული, გეოგრაფიული, კულტურული და ა. შ. საკითხები. მას წვლილი მიუძღვის საქართველოს ისტორიის შესწავლაში. გამოაქვეყნა შრომები რუსეთ-საქართველოს ისტორიული ურთიერთობის შესახებ. სწავლობდა ქართული პრესის ისტორიის საკითხებს. თარგმნა უცხოური წყაროები საქართველოს შესახებ. იკვლევდა ა. პუშკინის, ა. გრიბოედოვის, ა. ბესტუჟევ-მარლინსკის და სხვ. ცხოვრება-მოღვაწეობას. ევგენი ვეიდენბაუმის პირადი არქივი ინახება ხელნაწერთა ეროვნულ ცენტრში. კავკასიოლოგი, საზოგადო მოღვაწე, ლიტერატურის ისტორიის მკვლევარი, რედაქტორი.

წყარო: საქართველო: ენციკლოპედია: ტ.III.–თბ., 2014.-გვ.236

• კავკასიის არქეოლოგიური კომისია, თავმჯდომარე (1904-)
• კავკასიის არქეოლოგიური კომისია, წევრი (1897-)