კიაზო ნახუცრიშვილი

დაბადების ადგილი: სოფელი ხაშმი, საგარეჯოს რაიონი.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემიის არქიტექტურის ფაკულტეტი 1951 წელს.

მუშაობდა სხვადასხვა საპროექტო-არქიტექტექტურის ინსტიტუტში, იყო პროექტის მთავარი არქიტექტორი (1961-1987); სექტორის ხელმძღვანელი (1987-1990). 1979 წლიდან პედაგოგიურ მოღვაწეობას ეწეოდა სამხატვრო აკადემიაში. ძირითადი ნამუშევრები: კინოთეატრი "გაზაფხული" (1958, ნ. შოშიტაიშვილთან ერთად), მსახიობის სახლი (1970, ვ. ალექსი-მესხიშვილთან ერთად), გმირთა მოედნის რეკონსტრუქცია (1978), საცხოვრებელი კვარტლები ყოფილი პავლოვის ქუჩასთან (ახლანდელი ა. ყაზბეგის პროსპექტი, 1971), იპოდრომთან (1979), I კლინიკური საავადმყოფოს ქირურგიული კორპუსი (1955); მონუმენტები და ძეგლები: ი. ჯავახიშვილის, ი. ჭავჭავაძის, მ. ახუნდოვის, ი. ნიკოლაძის, გ. ლეონიძის (1953-1980, ყველგან მოქანდაკე თ. ღვინიაშვილი); დიდების მემორიალი ვაკის პარკი (ვ. ალექსი-მესხიშვილთან და ო. ლითანიშვილთან ერთად, მოქანდაკე გ. ოჩიაური); აქტიურად მონაწილეობს საერთაშორისო არქიტექტურულ ღონისძიებებში. პროფესორი (1998). 

წყარო: თბილისი: ენციკლოპედია.- თბ., 2002. - გვ.708; საქართველოს არქიტექტორთა და მშენებელთა ენციკლოპედია. - თბ., 2017.-გვ.456; წიგნი ღირსებისა: ტ. 4/ შემდგ.: თამაზ ყიფიანი (რედ.), თენგიზ გაჩეჩილაძე, გურამ სიმონიშვილი.- თბ., 2002. - გვ.219

• 1999 - ღირსების ორდენი
  ქართული არქიტექტურის განვითარებაში შეტანილი პირადი დიდი წვლილისათვის, ნაყოფიერი შემოქმედებითი, პედაგოგიური და საზოგადოებრივი მოღვაწეობისათვის
• 1988 - სსრკ სახელმწიფო პრემია

• არქიტექტორი ოთარ კალანდარიშვილი (ავტორი). - თბილისი, მეცნიერება, 1999. - 31გვ.