ალექსანდრე ოზეროვი

დაბადების ადგილი: დაბა მანგლისი.

დაამთავრა პეტერბურგის სამოქალაქო საინჟინრო სასწავლებელი 1882 წელს წარჩინებით.

თბილისის მშენებლობის ერთ-ერთი ყველაზე აქტიური მოღვაწე XIX საუკუნის 70-იანი წლებიდან 1917 წლამდე; 1880-იანი წლების I ნახევარში უკვე ქალაქის არქიტექტორი იყო; ერთ-ერთი მშენებელი წყალსადენისა, რომლის საბოლოო პროექტების შედგენაში თვითონვე მონაწილეობდა; გარკვეული წვლილი მიუძღვის თბილისის მერიის შენობის აგებაშიც; საუფლისწულო მამულების არქიტექტორად ყოფნისას აშენებდა წინანდალში, კარდანახში, თბილისშიც. იგი ტიპური ექლექტიკოსი იყო. მის შენობათა ფასადებში უხვადაა "ირანული", "მავრული", "რენესანსულ-ბაროკოული" ელემენტები. აქვს ცალკეული ცდები ქართული ისტორიული არქიტექტურის მოტივების გამოყენებისა - ღვინის N1 ქარხანა (დღევანდელი "სავანე - ღვინის N1 ქარხანა"), დ. სარაჯიშვილის სახლი სიონის ქუჩაზე (1896). მისი შენობები ერთგვაროვანია: იგი მიმართავს "მოდერნს", თუმცა აქაც გოტიკურ ელემენტებს იყენებს. მის მიერ აშენებული ბევრი საცხოვრებელი სახლი დღესაც დგას: ყოფილი კულტურის სამინისტროს შენობა (1910; შოთა რუსთაველის პროსპექტი), ძმები ფორების საცხოვრებელი სახლი (1910; დავით აღმაშენებლის პროსპექტი 121), დიდი "შემოსავლიანი სახლი" (1913; ჭოროხის ქუჩაზე), სახლი N2 ქეთევან წამებულის პროსპექტზე, სახლი N10 პუშკინის ქუჩაზე (1910), ალექსანდრე სარაჯიშვილისეული სახლი მ. კოსტავასა და ნ. ნიკოლაძის ქუჩების კუთხეში (1905) და სხვა.  

წყარო: თბილისი: ენციკლოპედია.- თბ., 2002. - გვ.716