ლევ პისარჟევსკი

დაბადების ადგილი: ქ. კიშინიოვი, მოლდოვა.

დაამთავრა ნოვოროსიის უნივერსიტეტი ოდესაში 1896 წელს.

1904-1908წწ. იყო იურიევის (ახლანდ. ტარტუს) უნივერსიტეტის; 1908-1911წწ. კიევის პოლიტექნიკური ინსტიტუტის პროფესორი; 1911-1913წწ. ასწავლიდა ბესტუჟევის კურსებზე და პეტერბურგის ფსიქონევროლოგიურ ინსტიტუტში; 1913 წლიდან იყო დნეპროპეტროვსკის სამთო ინსტიტუტის პროფესორი, ხოლო 1927-1929წწ. უკრაინის ფიზიკური ქიმიის ინსტიტუტის დირექტორი (ინსტიტუტი შეიქმნა მისი ინიციატივით, მისივე სახელობისაა); 1929-1931წწ. თბილისში სათავეში ედგა ქიმიის სამეცნიერო-კვლევით ინსტიტუტს. მისი წინადადებით ამ ინსტიტუტს მიანიჭეს პ. მელიქიშვილის სახელი (ამჟამად პ. მელიქიშვილის სახ. ფიზიკური და ორგანული ქიმიის ინსტიტუტი); პ. მელიქიშვილთან ერთად შეისწავლა მრავალი ახალი ზეჟანგური ნაერთი, რისთვისაც მათ პეტერბურგის მეცნიერებათა აკადემიამ მ. ლომონოსოვის სახ. პრემია და დიდი ოქროს მედალი მიაკუთვნა. მან საფუძველი ჩაუყარა ჰეტეროგენული კატალიზის ელექტრონულ თეორიას და სხვა; მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები.

წყარო: თბილისი: ენციკლოპედია.- თბ., 2002. - გვ.739

• სსრკ მეცნიერებათა აკადემია, საქართველოს ფილიალის თავმჯდომარე (1935-1936)

• მიხეილ ლომონოსოვის სახელობის დიდი ოქროს მედალი
• მიხეილ ლომონოსოვის სახელობის პრემია

• არაორგანული ქიმია (თანაავტორი). - ტფილისი, სახელგამის გა-მა, 1931. - 402გვ.
• ქიმიის შესავალი (თანაავტორი). - ტფილისი, ლენინის სახ. საქ. სახელმწ. პოლიტექნ. ინ-ტი, 1930. - 136გვ.