აკაკი ხორავა

დაბადების ადგილი: სოფელი ოჩხომური, ზუგდიდის მაზრა.

დაამთავრა ქუთაისის კლასიკური გიმნაზია 1915 წელს; 1915-1917წწ. სწავლობდა კიევის და 1919 წელს თბილისის უნივერსიტეტების სამედიცინო ფაკულტეტზე.

ქართული თეატრის ერთ-ერთი ფუძემდებელი. მონაწილეობდა სცენისმოყვარეთა წარმოდგენებში, მათ შორის თბილისის მუშათა ცენტრალურ კლუბსა და სახალხო სახლში; 1922 წელს შევიდა ა. ფაღავას თეატრალურ სტუდიაში. პროფესიულ სცენაზე პირველად გამოვიდა 1923 წელს შოთა რუსთაველის სახელობის თეატრში (ხეცია, დადიანის "გეგეჭკორი"), სადაც სიცოცხლის ბოლომდე მოღვაწეობდა, 1935 წლიდან იყო მისი ერთ-ერთი ხელმძღვანელი, 1949-1955წწ. დირექტორი. მან მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა ქართული და მთელი საბჭოთა თეატრის განვითარების საქმეში. ხორავას ხელოვნებაზე დიდი გავლენა მოახდინეს კ. მარჯანიშვილმა და ა. ახმეტელმა. საუკეთესო როლები: იოქანაანი ( უალდის "სალომე"), ანდუყაფარი (ერისთავის "გაყრა"), უსახელო (ტოლერის "კაცი-მასა"), ლაერტი (შექსპირის "ჰამლეტი"), ბერსენევი (ლავრენიოვის "რღვევა"), ანზორი (შანშიაშვილის "ანზორი"), არგიშდი (დადიანის "თეთნულდი"), კარლ მოორი (შილერის "ყაჩაღები"), პლატონ კრეჩეტი (კორნეიჩუკის "პლატონ კრეჩეტი "), არსენა ( შანშიაშვილის "არსენა"), პედრო (მდივნის "ალკაზარი"), ოტელო (შექსპირის "ოტელო", ეს როლი საბჭოთა სამსახიობო ხელოვნების შედევრად ითვლება), ივანე მრისხანე (სოლოვიოვის "დიდი ხელმწიფე"), ოიდიპოსი ( სოფოკლეს "ოიდიპოს მეფე"), სირანო (როსტანის "სირანო დე ბერჟერაკი" ), ტარიელი (ქიაჩელის "ტარიელ გოლუა"), ბორის გოდუნოვი (პუშკინის "ბორის გოდუნოვი") და სხვ.; 1924 წლიდან იღებდნენ კინოში: გიორგი სააკაძე ("გიორგი სააკაძე", 1942-1943), სკანდერბეგი ("ალბანეთის დიადი მეომარი სკანდერბეგი", 1953), გიჟუა ("რაც გინახავს, ვეღარ ნახავ"!, 1965) და სხვ.; ეწეოდა საზოგადოებრივ მოღვაწეობას. შოთა რუსთაველის სახელობის საქართველოს თეატრალური ინსტიტუტის ერთ-ერთი დამაარსებელი, მისი დირექტორი (1939-1949) და პედაგოგი 1939 წლიდან (1947 წლიდან პროფესორი).

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 11.-თბ.,1987.-გვ.497

• მშვიდობის დაცვის საქართველოს რესპუბლიკური კომიტეტი, თავმჯდომარე
• საქართველოს თეატრალური საზოგადოება, თავმჯდომარე (1957-1960)
• საქართველოს თეატრალური საზოგადოება, ერთ-ერთი დამაარსებელი, თავმჯდომარე (1945-1947)
• სახელმწიფო პრემიების კომიტეტი, წევრი
• სსრკ I-IV მოწვევის უმაღლესი საბჭოს დეპუტატი

• 1958 - შრომის წითელი დროშის ორდენი
• 1951 - სტალინური პრემია, მესამე ხარისხის
  ჯემალის როლის შესრულებისთვის ი. მოსაშვილის სპექტაკლში "ჩაძირული ქვები"
• 1950 - ლენინის ორდენი
• 1946 - სტალინური პრემია, პირველი ხარისხის
  ივანე გროზნის როლის შესრულებისთვის ვ. ა. სოლოვიოვის სპექტაკლში "დიდი ხელმწიფე"
• 1946 - წითელი ვარსკვლავის ორდენი
• 1946 - სტალინური პრემია, პირველი ხარისხის
  მთავარი როლის შესრულებისთვის ფილმში "გიორგი სააკაძე" (II სერია, 1943)
• 1945 - ლენინის ორდენი
• 1944 - წითელი ვარსკვლავის ორდენი
• 1944 - მედალი "კავკასიის დაცვისთვის"
• 1943 - სტალინური პრემია, პირველი ხარისხის
  მთავარი როლის შესრულებისთვის ფილმში "გიორგი სააკაძე" (I სერია, 1942)
• 1941 - სტალინური პრემია, პირველი ხარისხის
  თეატრალურ-დრამატულ ხელოვნებაში შეტანილი წვლილისთვის
• 1936 - სსრკ სახალხო არტისტი
• 1936 - შრომის წითელი დროშის ორდენი
• 1934 - საქართველოს სახალხო არტისტი