ფიოდორ შალიაპინი

დაბადების ადგილი: ქ. ყაზანი, ვოლგისპირეთი.

1892–1893წწ. სწავლობდა თბილისში, პედაგოგი დ. უსატოვი(ვოკალი); 1893–1894წწ.–ის სეზონში პირველი ნაბიჯები გადადგა ვოკალურ კარიერაში თბილისის ოპერისა და ბალეტის თეატრის სცენაზე; დებიუტი: ტონიო(ლეონკავალო "ჯამბაზები"), შემდგომ თბილისში შეასრულა: მეფისტოფელი(გუნო "ფაუსტი"), დონ ბაზილიო(როსინი "სევილიელი დალაქი"), მეწისქვილე(დარგომიჟსკი "ალი"); XIX საუკუნის II ნახევარში წარმატებით გამოდიოდა ბათუმის "რკინის თეატრის" სცენაზე; 1921 წელს გადასახლდა პარიზში, სადაც ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა სიცოცხლის ბოლომდე; ძლიერი და მოქნილი ბასის და მომაჯადოვებელი სასცენო თამაშის წყალობით, ის ოპერის ისტორიაში ერთ-ერთ უდიდეს შემსრულებლად ითვლება; მას ხშირად მიეწერება ხელოვნების ამ დარგში ბუნებრივი თამაშის დამკვიდრება; მისი კარიერის რუსული ფაზის დროს, შალიაპინს კონფრონტირება სხვა ორ დიდ რუს ბასებთან, ლევ სიბირიაკოვთან(1869-1942) და უფრო ლირიულ ვლადიმერ კასტორსკისთან(1871-1948) უწევდა; ფაქტი, რომ ამ გამორჩეული ტრიოდან შალიაპინი დანარჩენ ორზე გაცილებით დასამახსოვრებელი გახდა, მისი სასცენო გამოსვლების მიმზიდველობის ძალითაა განპირობებული; რუსი საოპერო მომღერალი, ბანი; რუსული ვოკალური ხელოვნების უდიდესი წარმომადგენელი.

წყარო: ქართული მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი. – თბ., 2015. – გვ. 514

• 1918 - რუსეთის სახალხო არტისტი