ლევან მუღალაშვილი

დაბადების ადგილი: ქ. გურჯაანი.

შესანიშნავად ფლობდა კახურ ომახიან, ვაჟკაცურ, პოლიფონიურ სიმღერებს; 1900–იანი წლების დასაწყისში თბილისს ეწვია, პლეხანოვის პროსპექტზე(ახლანდელი დავით აღმაშენებლის გამზარი), ინჟინერ პასეკის კანტორაში დარაჯად მოეწყო, გაიცნო სემინარიელი პეტრე კაპანაძე, რომელმაც ასწავლა წიგნი და ნოტები, ჩაუნერგა ხალხური მუსიკის სიყვარული; როცა ისევ გურჯაანს დაუბრუნდა, გულმოდგინედ შეუდგა ხალხური სიმღერების შესწავლას; შეადგინა მომღერალთა პატარა ჯგუფი და შიგადაშიგ კონცერტები გამართა; როცა კახეთში რკინიგზის გაყვანას შეუდგნენ, პატარა გუნდით მომსახურებას უწევდა მუშებსა და მოსამსახურეებს; პირველივე წლებში გურჯაანელებმა 25 წლის იუბილე გადაუხადეს თავის თანამემამულე მუშა-მუსიკოსს; ამან მეტი ენერგია შემატა და მუშაობა უფრო გააჩაღა; ყველა ოლიმპიადაში პირველ ადგილს ინარჩუნებდა, მოსწონდათ სიმღერების ლაზათიანად და ხალასად შესრულება: "სუფრული", "ლალე", "შვიდნი ძმანი გურჯანელნი", "ჩაკრულო", "მუშური", "კახური მრავალჟამიერი" და სხვა სიმღერები აღტაცებას იწვევდა მსმენელში; სამამულო ომის დროს მრავალი კონცერტი გამართა; მუღალაშვილი თვითმოქმედი კომპოზიტორია, მან მრავალი სიმღერა გადაამუშავა; იგი არ შემოიფარგლა მარტო ძველი სიმღერებით; მისი ხელმძღვანელობით არსებულ გუნდებს არაერთი ახალი სიმღერა დაუმუშავებიათ და შეუსრულებიათ; მის მიერ დამუშავებული რეპერტუარიდან საინტერესო ნიმუშებს წარმოადგენენ სიმღერები: "დიამბეგო", "ძველი სუფრული", "მუშური", "მკრთალი ნათელი", "კახეთისადმი"(გრ. ორბელიანის ტექსტი), "მიყვარხარ, ტკბილო კახეთო", "ერთხელ ვნახე მწყემსი ქალი", "ჩამჩურჩულე"(მარიჯანის ლექსი); ფართო პოპულარობით სარგებლობდა ადგილობრივ მოსახლეობაში; მიუხედავად ღრმა მოხუცებულობისა, იგი სიკვდილამდე ხალისით განაგრძობდა მუშაობას, თავის ცოდნას გადასცემდა ახალგაზრდობას.

წყარო: ქართული ფოლკლორი: alazani.ge; კახეთის გამოჩენილი ადამიანები/ოთარ ნაცარაშვილი.-თბ.,2001.-გვ.488