გიორგი ტალიაშვილი

დაბადების ადგილი: სოფელი ქვემო მაჩხაანი, სიღნაღის რაიონი.

დაამთავრა ლენინგრადის უნივერსიტეტის ფილოლოგიის ფაკულტეტი 1939 წელს.

იყო სოხუმის (1940-1941), გორის (1943-1949), ქუთაისის (1949-1951) პედაგოგიური ინსტიტუტების რუსული ლიტერატურის კათედრის გამგე; ა. პუშკინის სახელობის თბილისის სახელმწიფო პედაგოგიური ინსტიტუტის რექტორი (1952-1961), 1953-1957წწ. და 1961 წლიდან ამავე ინსტიტუტის რუსული ლიტერატურის კათედრის გამგე. მისი ძირითადი ნაშრომემი: "ლევ ტოლსტოი და საქართველო" (1951), "ნ. გოგოლი ქართულ ლიტერატურაში" (1952, ორივე რუსულ ენაზე), "რუსულ-ქართული ლიტერატურული ურთიერთობანი" (1967, რუსულ ენაზე); "რუსული ლიტერატურის ისტორია"(ნაწილი. I, 1969, თანაავტორი ვ. შადური), "რუსული ლიტერატურის ისტორია" (1978, თანაავტორი ვ. შადური); მონოგრაფიები: "ნ. ვ. გოგოლი" (1952, თანაავტორი ვ. შადური), "ა. პ. ჩეხოვი" (1960), "მ. ვ. ლომონოსოვი"(1962). ფილოლოგიურ მეცნიერებათა დოქტორი (1964), პროფესორი (1965). მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდობი.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ.9-თბ., 1985.-გვ.645

• სკკპ, წევრი (1941-)

• 1979 - საქართველოს მეცნიერებათა დამსახურებული მოღვაწე
• საპატიო ნიშნის ორდენი

• ლევ ტოლსტოი (ავტორი). - თბილისი, მერანი, 1985. - 150გვ.
• მიხეილ შოლოხოვი (ავტორი). - თბილისი, საქ. სსრ საზ-ბა "ცოდნა", 1975. - 40გვ.
• ნ.ვ. გოგოლი. (ავტორი). - თბილისი, საბჭ. მწერალის გამ-ბა და სტ., 1952. - 223გვ.