ირაკლი მგალობლიშვილი

დაბადების ადგილი: ქ. ქუთაისი.

დაამთავრა ლენინგრადის (სანქტპეტერბურგი) I სამე­დიცინო ინსტიტუტის სამკურნალო ფაკუ­ლ­ტი 1937 წელს. ინსტიტუტის დამთავრების თანავე განაწილებით იწყებს მუშაობას ქირუ­რ­გად ქ. ჯეზყაზღანში (ყაზახეთი); 1940 წელს ი. მგალობლიშვილს იწვევენ წითელი არმიის რიგებში, ლენინგრადის სამხედრო ოლქში, მუშაობდა ქირურგად ქ. ვოლოგდის სამხედრო ჰოსპიტალში; 1941-1945 წწ. ომის პერიოდში გაიარა გზა ასეულის ქირურგიდან უკრაინის II ფრონტის მეშვიდე გვარდიული არმიის ჰოსპიტალის ქირურგიული განყოფილების უფროსის თანამდებობამდე; 1945 წელს, არმიიდან დემობილიზაციის შემდეგ, მუშაობას იწყებს ლე­ნი­ნგრადის ექიმთა დახელოვნების ინსტიტუტის ქირურგიული კლინიკის ორდინატორად, სადაც ამუშავებდა კლინიკურ-მორფოლოგიურ თემას ძვლის სიმსივნეების შესახებ; 1951 წელს კვლავ იწვევენ არმიის რიგებში კადრის ოფიცრად, ჯერ ქ. ჩი­ტა­ში, შემდეგ კი - ლენინგრადის სამხედრო სამედიცინო აკადემიის უფროს მასწავლებლად ზო­გა­­დი ქირურგიის კათედრაზე; აკადემიაში მუშაობის პერიოდში პირ­ვე­ლად საბჭოთა კავშირში დაამუშავა მსხვილი ნაწლავიდან ხელოვნური საყლაპავი მილის შექმნის ოპე­რაციის მეთოდოლოგია; 1961 წელს ხელოვნური საყლაპავი მილის შექმნის თემაზე მუშაობის დასრულების შემდეგ იცავს სადოქტორო დისერტაციას დისერტაციის დაც­ვისთა­ნავე ინიშნება ლენინგრადის სამხედრო ოლქის მთავარ ქირუ­რ­გად; 1965 წელს, ორმოცდაათი წლის ასაკში, ი. მგალობლიშვილი გადადის თადარიგში - სამედი­ცი­­ნო სამსახურის პოლკოვნიკის რანგში. ამავე წელს მას ირჩევენ ჩრდილოეთ ოსეთის სამედი­ცი­ნო ინსტიტუტის ჰოსპიტალური ქირურგიის კათედრის გამგედ; 1969 წელს მიენიჭა პროფე­სო­რის წოდება; 1971 წელს სამუშაოდ გადმოდის საქართველოში, რესპუბლიკის მთავა­რი ქირურგის რანგში; ამ თანამდებობაზე 5 წლის განმავლობაში მუშაობასთან ერთად ორი წელი მუშაობდა თბილისის სამედიცინო ინსტიტუტის საფაკულტეტო ქირურ­გიის კათედრის, შემდეგი სამი წლის პერიოდში კი - ჰოსპიტალური ქირურგიის კათედ­რის პრო­ფე­სორად; 1976-1979 წწ. განაგებდა მის მიერ დაფუძნებულ თბილისის სამედი­ცი­ნო ინსტი­ტუტის ონკოლოგიის კათედრას; 1980-1985 წწ. პროფესორი ი. მგალობლიშვილი მუშაობდა თბილისის სამედიცინო ინსტი­ტუტის სამკურნალო ფაკულტეტის ქირურგიულ დაავადებათა I კათედრის გამგედ; სიცოსხლის ბოლომდე, ეწეოდა დიდ საკო­­ნ­­სულტაციო და პრაქტიკულ მუშაობას საქართველოს ჯანდაცვის სამინისტროს IV სამმა­რთ­ველოს და ომის ვეტერანთა ჰოსპიტალის ქირურგიულ განყოფილებებში. გამოქვეყნებული აქვს სამეცნიერო სტატიები, მათ შორის: Создание искусственного пищевода из толстой кишки путем одномоментной операции («Вестник хирургии», 1956, №4, стр.119), О реезекции пищевода по поводу рака с предворительной антиторакальной пластикой («Вестник хирургии», 1957, №8, стр.112), Новый способ цекостомии («Вестник хирургии», 1959, №4, стр.135), Толстая кишка как пластический материал в хирургии пищевода («Вестник хирургии», 1960, №7, стр.156). მიღებული აქვს ოთხი საბრძოლო მედალი. ქირურგი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი (1962), პროფესორი (1969).

საკანდიდატო დისერტაციის თემა - "ძვლის სიმსივნეების დიაგ­ნოზი და მკურნალობა" ("Диа­г­ностика и лечение опухолей костей"), დაიცვა 1950 წელს; სადოქტორო დისერტაციის თემა -  თემაზე - "ხელოვნური საყლაპავის შექმნა მსხვი­ლი ნაწლავიდან" ("Создание искусственного пищевода из толстой кишки"), დაიცვა 1961 წელს.

წყარო: ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია: ტ. 6.-თბ., 1983.-გვ.526; მიხეილ მგალობლიშვილი : ცხოვრება და მოღვაწეობა / თამაზ ლობჟანიძე ; გურამ მგალობლიშვილი.-თბ.,2020.-გვ.46

• გრიგოლ მუხაძის სახელობის ქირურგიული საზოგადეობის, თანათავმჯდომარე
• საქართველოს მედიკო-ბიოლოგიური მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი
• სკკპ, წევრი (1942-)

• 1982 - საქართველოს მედიცინის დამსახურებული მოღვაწე
• წითელი ვარსკვლავის ორდენი (2 ორდენი)
• სამამულო ომის II ხარისხის ორდენი